نویسندگان:

رقیه جاویدی¹ ، فایزه ذبیح الهی² ، یحیی عراقی³ .

¹دانشجوی دکتری علوم سیاسی، دانشگاه باقرالعلوم ، قم، ایران. (نویسنده مسئول)

²کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرند

³استاد گروه روانشناسی ، دانشکده روانشناسی ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرند

چکیده فارسی: پژوهش حاضر با هدف اثربخشی آموزش روان درمانی مثبت نگر بر سطح اعتیاد پذیری به مواد محرک و روان گردان در دانشجویان پسر دانشگاه آزاد خوی انجام شد پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل می باشد جامعه آماری پژوهش ، کلیه دانشجویان دانشگاه آزاد واحد خوی بودند که در نیم سال دوم سال تحصیلی ۱۴۰۱ ۱۴۰۰ به تحصیل مشغول بودند جهت تعیین نمونه آماری، دانشجویانی که در مقیاس اعتباد پذیری نمره بالاتر از نمره برش را دریافت کرده بودند، انتخاب شدند ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه اعتیاد پذیری وید و بوچر ۱۹۹۲ بود گروه آزمایش طی ۱۰ جلسه ۹۰ ذقیقه ای تحت آموزشهای روان درمانی مثبت نگر قرار گرفتند جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش آماری تحلیل کوواریانس استفاده شد نتایج نشان داد: آموزش رواندرمانی مثبت نگر بر سطح اعتیاد پذیری دانشجویان در معرض سوء استفاده مواد تاثیر آماری معناداری داشته است نتیجه گیری می شود با آموزش رویکرد روانشناسی مثبت نگر می توان پیشگیری و مداخلات لازم را در زمینه اعتیاد به کار گرفت

کلمات کلیدی: روان‌درمانی مثبت نگر ، اعتیاد پذیری به مواد .