نویسندگان:

محمد اسعدی¹ ، فرانک صادقی² .

¹دانشیار پژوهشگاه حوزه و دانشگاه

²کارشناسی ارشد، ،دانشکده علوم انسانی، واحد کرمانشاه،دانشگاه آزاد اسلامی،کرمانشاه،ایران

چکیده فارسی: زمینه و هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش تاب آوری بر گسلش شناختی، خودکنترلی و انگیزه پیشرفت دانش آموزانپسر دوره متوسطه اول انجام شد روششناسی: پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با دو گروه آزمایش و کنترل بود جامعه آماری شامل دانش آموزان پسر مشغول به تحصیل در مقطع متوسطه اول شهرستان روانسر در سال ۱۴۰۰ ۴۰۱ بودند که با روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای تعداد ۳۰ دانش آموز پسر انتخاب و در دو گروه مساوی ۱۵ نفری گمارش شدند برای افراد گروه آزمایش ۸ جلسه هفتگی برنامه آموزش تاب آوری به صورت جلسات هفتگی ۱ ساعته اجرا شد اما افراد گروه کنترل این برنامه را دریافت نکرد گردآوری داده ها با پرسشنامه گسلش شناختی گیلاندرز و همکاران ۲۰۱۴ ، پرسشنامه خودکنترلی تانگنی و همکاران ۲۰۰۴ و پرسشنامه انگیزه پیشرفت هرمنس ۱۹۷۰ انجام شد تحلیل داده ها با روشهای آمار توصیفی، آزمون پیش فرضهای آماری و تحلیل کوواریانس با نرم افزار آماری SPSS نسخه ۲۶ انجام شد یافته ها: نتایج نشان داد که در مرحله پسآزمون بین میانگین نمره گسلش شناختی، خودکنترلی و انگیزه پیشرفت آزمودنیهای دو گروه آزمایش و کنترل از نظر آماری تفاوت معناداری وجود دارد p<۰/۰۵ نتیجه گیری: نتیجه این پژوهش حاکی از تاثیر مثبت برنامه آموزش تاب آوری بر سازه های تحصیلی و روانشناختی دانش آموزان بود روانشناسان تربیتی و نیز مدیران مدارس به منظور ارتقای عملکرد روانی و انگیزه پیشرفت دانش آموزان میتوانند از برنامه آموزش تاب آوری استفاده کنند

کلمات کلیدی: تاب آوری ، دانش آموز ، خودکنترلی ، انگیزه پیشرفت ، گسلش شناختی ، انسجام خانواده .