نویسندگان:

زهرا محمودی¹ ، مریم نعیمی² ، فیروزه زنگنه مطلق³ .

¹دانشجوی دکتری علوم قرآن و حدیث دانشگاه قم

²کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، گروه علوم تربیتی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه آزاداسلامی اراک، اراک، ایران

³هیئت علمی گروه روانشناسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه آزاداسلامی اراک، اراک، ایران

چکیده فارسی: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی آموزش رویکرد یکپارچه فلدمن بر بهبود پایداری ازدواج در زوجین متقاضی طلاق انجام گرفت طرح پژوهش و از نوع پیشآزمون – پسآزمون با گروه کنترل همراه بود جامعه پژوهش تمام زوجین متقاضی طلاق مراجعه کننده به مراکز مشاوره خانواده در شهر اصفهان که در ۶ ماه اول سال ۱۴۰۰ به این مرکز مراجعه کردند که از میان آن ها ۲۰ زوج متقاضی طلاق به صورت نمونه گیری هدفمند و داوطلبانه انتخاب شده و به صورت تصادفی دردو گروه آزمایش و کنترل بود ابزار پژوهش، مقیاس شاخص عدم ثبات زناشویی ادواردز، جانسون و بوث ۱۹۸۷ بود به منظورتجزیه وتحلیل داده ها از آزمون تجزیه و تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر استفاده شد یافته های پژوهش نشان داد، آموزش رویکرد یکپارچه فلدمن بر افزایش پایداری ازدواج در زوجین متقاضی طلاق موثر بود ۰۵/۰ P< بر اساس یافته های پژوهش حاضر می توان نتیجه گرفت برای افزایش پایداری ازدواج در زوجین متقاضی طلاق می توان ازآموزش رویکرد یکپارچه فلدمن استفاده کرد

کلمات کلیدی: طلاق ، آموزش ، رویکرد یکپارچه فلدمن ، زوجین متقاضی طلاق ، پایداری ازدواج ، انسجام خانواده .