نویسندگان:
محسن فرجوند1 ، مرضیه اشرفی حبیب آبادی2 ، غلامرضا ثناگوی محرر3 ، سارا طاهری4 ، شیلا خزایی5 .1Department of Architecture, Zanjan branch, Islamic Azad University, Zanjan, Iran
2کارشناس ارشد روانشناسی بالینی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد خوراسگان، اصفهان، ایران
3گروه روان شناسی واحد زاهدان،دانشگاه آزاد اسلامی، زاهدان، ایران
4دانشجوی دکتری تخصصی، گروه روانشناسی، واحد زاهدان، دانشگاه آزاد اسلامی، زاهدان، ایران
5دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه پیام نور
چکیده فارسی: این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیک بر خستگی ذهنی و جسمی مردان دارای سوء مصرف مواد انجام گرفت روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود جامعه آماری پژوهش شامل کلیه مردان دارای سوء مصرف مواد بستری در کمپ های اصفهان در سال ۱۴۰۱ بودند به این ترتیب ۳۰ نفر از مردان دارای سوء مصرف مواد، به شکلتصادفی در دسترس که از ملاک های ورود و خروج برخودار بودند انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گروه کنترلجایگزین شدند هر گروه ۱۵ نفر مشارکت کننده ها قبل و بعد از مداخله به ابزار پژوهش شامل پرسشنامه خستگی چالدر و همکاران۱۹۹۴ ، پاسخ دادند مشارکت کنندههای گروه آزمایش به مدت ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای تحت رفتاردرمانی دیالکتیک قرار گرفتند اما گروهکنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد داده ها در دو سطح توصیفی میانگین و انحراف استاندارد و سطح استنباطی تحلیل کواریانسچندمتغیره تحلیل شد نتایج حاکی از کاهش معنادار میانگین خستگی دهنی و جسمی در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل بود p<۰/۰۵ بنابر یافته های پژوهش، میتوان برای کاهش خستگی ذهنی و جسمی مردان دارای سوء مصرف مواد، از رفتاردرمانی دیالکتیک سود جست