نویسندگان:

زبیده خاوری¹ ، مهدی کماسی² ، محمدرضا احمدآبادی³ .

²دانشجوی دکتری، تکنولوژی آموزشی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبائی تهران، ایران

³دانشیار گروه تکنولوژی آموزشی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران ، ایران

چکیده فارسی: هدف این مقاله بررسی خودکارآمدی در زمینه محیط های یادگیری آنلاین آموزش مجازی می باشد خودکارآمدی به عنوان« اعتقاد به توانایی های فرد برای سازماندهی و اجرای دوره های عمل مورد نیاز برای ایجاد دستاوردهای معین» تعریف می شود بندورا، ۱۹۹۷، ص ۳ به طور سنتی، چهار منبع اصلی توسعه خودکارآمدی عبارتند از تجارب استاد فعال، تجربیات جانشین، متقاعدسازی کلامی، و حالت فیزیولوژیکی و عاطفی بندورا، ۱۹۹۷ در این مقاله خودکارآمدی به طور کلی معرفی شده است تحقیقات مرتبط با خودکارآمدی تحصیلی و خودکارآمدی در آموزش مجازی مرور می شود مطالعه خودکارآمدی در محیط های یادگیری آنلاین نسبت به سازه خود کارآمدی جدید است تحقیقات در مورد خودکارآمدی و آموزش مجازی در موقعیت های آموزشی برای گسترش پایه ادبیات گنجانده شده است توسعه باورهای خودکارآمدی در آموزش های مجازی و همچنین مسائل ارزیابی خودکارآمدی برجسته شده است حوزه های احتمالی تحقیقات خودکارآمدی در محیط های آموزشی آنلاین، از جمله عوامل آموزشی، بازخورد متقاعدکننده، و ارزیابی خودکارآمدی پیشنهاد شده اند

کلمات کلیدی: آموزش مجازی ، خودکارآمدی ، محیط های یادگیری آنلاین ، خودکارآمدی تحصیلی،یادگیری الکترونیکی .