نویسندگان:

بهناز لاروبی¹ ، مائده قاسمی² ، فائزه قاسمی³ .

¹دانشجوی دانشگاه حکیم سبزواری

²دانشجوی کارشناسی ارشد رشته برنامه ریزی درسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه پیام نور،دامغان، ایران

³کارشناسی ارشد رشته آموزش و بهسازی منابع انسانی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاهشهید بهشتی، تهران، ایران

چکیده فارسی: همه گیری بیماری کووید ۱۹ یکی از رخدادهای مهم قرن حاضر بود که توانست کشورهای مختلفی را تحت تاثیر خودقرار داده و در نتیجه عامل بروز بسیاری از نوسانات اقتصادی، رکود، بحران های مالی، سیاسی، فرهنگی و اجتماعیباشد به طور عمومی به دلیل قرنطینه، اکثر نهادها و سازمان های آموزشی به سمت آموزش های مجازی سوق پیدا کردندو بسیاری از سازمان ها و از جمله نهادهای آموزشی از پیش به نحوی برنامه ریزی کرده بودند که در نتیجه بروز اینبحران دچار آسیب های کمتری در نسبت با سایر رقبای خود شدند هدف از از انجام این پژوهش بررسی میزانمهارت های دیجیتال دانشجویان و تغییرات ایجاد شده در آن در نتیجه همه گیری بیماری کرونا است بر مبنای هدفذکر شده این پژوهش از نوع کاربردی و با توجه به ماهیت داده ها دارای رویکرد کمی است شیوه گردآوری داده ها که ازتعداد ۱۰۰ نفر دانشجویان مقاطع مختلف تحصیلی اخذ شده این پژوهش را به نوع توصیفی بدل می سازد ابزارگردآوری داده ها پرسشنامه ارزیابی مهارت دیجیتال است نتایج این مطالعه حاکی از آن است که عموم مهارت هایدیجیتال دانشجویان فراتر از میزان مبتدی بوده و بیش از ۶۰ درصد آن ها مهارت های دیجیتال خود را پس از همهگیری بیماری بهبود داده اند در این مقطع زمانی تنها ۸ درصد دانشجویان نیاز به مهارت آموزی را در خود احساسنمی کردند و بیش از ۷۵ درصد آنها خودشان به تنهایی مهارتها را جستجو و ارتقا داده اند و تنها ۱۷ درصد آنها توانستند این مهارت را به واسطه دوره های آموزشی که دانشگاه ها و موسسات آموزشی در اختیارشان قرار بوده ارتقا دهند ۶۶درصد افراد بیان کردند که مراکز آموزشی در فرایند تحصیلی انتظاراتی داشتند بدون اینکه پیش از آن مهارت های آنهاجهت انجام این موارد ارزیابی شود

کلمات کلیدی: آموزش مجازی ، مهارت های دیجیتال ، شایستگی دیجیتال ، انسجام خانواده .