نویسندگان:

لیلا ثمنی¹ ، سعیده یادگاری² ، ربابه نوری قاسم آبادی³ ، جعفر حسنی⁴ .

¹استادیار پژوهشکده زنان دانشگاه الزهرا(س)، دکترای فقه ، تهران، ایران.

²کارشناس ارشد، گروه روانشناسی بالینی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه خوارزمی واحد کرج، ایران

³استادیار، گروه روانشناسی بالینی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه خوارزمی واحد کرج، ایران

⁴استاد، گروه روانشناسی بالینی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه خوارزمی واحد کرج، ایران

چکیده فارسی: هدف از پژوهش حاضر تعیین نقش میانجی ناامیدی و نقش تعدیلگری نشخوار فکری در رابطه بین خود انتقادگریو آسیب به خود بدون قصد خودکشی در جوانان بود نمونه مورد نظر شامل ۲۷۱ نفر ۱۰۰ مرد و ۱۷۱ زن از جوانان دانشجو در شهر تهران بود که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند در این پژوهش از مقیاس خودآسیبی عمدی گراتز ۲۰۰۱ DSHI، تجربه خودافسرده ساز بلات ۱۹۷۹ DEQ، ناامیدی بک ۱۹۷۴ BHS و مقیاس پاسخ هاینشخواری نولن هوکسما ۱۹۹۱ RSS به عنوان ابزارهای پژوهش استفاده شد داده های پژوهش با کمک نرم افزارSpss۲۱ و ۸ ۸ lisrel با استفاده از شاخص های آماری توصیفی، رگرسیون سلسله مراتبی و رگرسیون هایس و نیز تحلیل مسیر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند نتایج پژوهش نشان داد بین خود انتقادگری و آسیب به خود بدون قصد خودکشی رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد همچنین رابطه بین ناامیدی و آسیب به خود بدون قصد خودکشی مثبت و معنیدار شد دیگر نتایجنشان داد ناامیدی نقش میانجی گری جزئی در رابطه بین خود انتقادگری و آسیب به خود بدون قصد خودکشی دارد در اینپژوهش نقش تعدیل گری نشخوار فکری در رابطه بین خود انتقادگری و آسیب به خود بدون قصد خودکشی تائید نشد

کلمات کلیدی: ناامیدی ، نشخوار فکری ، خود انتقادگری ، آسیب به خود بدون قصد خودکشی ، انسجام خانواده ، تحقیقات مقدماتی جرم ، درمان معنوی خداسو ، فرهنگ مصرفی غرب ، پایگاه اقتصادی و اجتماعی .