نویسندگان:
سمانه سمانه1 ، لعیا احمدزاده2 .1دانشیار، گروه مشاوره و روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه هرمزگان، بندرعباس، ایران
2دکتری روانشناسی سلامت دانشگاه آزاد اسلامی واحد کر ج،کرج،ایران مدرس دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبری ز
چکیده فارسی: مقدمه: مالتیپل اسکلروزیس، زندگی خانوادگی و اجتماعی بیماران را تحت تاثیر قرار می دهد و می تواند پیامدهای اجتماعی، روانی و فیزیکی برای آنها ایجاد کند و بر تحمل پریشانی روانشناختی و عاطفی و ناگویی هیجانی آنها تاثیر بگذارد پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تحمل پریشانی و ناگویی هیجانی بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس شهر تهران در سال ۱۴۰۱ انجام شد روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون و گروه کنترل بود جامعه آماری پژوهش شامل تمامی بیماران زن و مرد مبتلا به اماس مراجعه کننده به انجمن اماس شهرتهران در شش ماه اول سال ۱۴۰۱ بودند از بین آنها ۳۰ نفر به روش نمونه گیری هدفمند، انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش ۱۵ نفر و گروه گواه ۱۵ نفر ، گمارده شد ند افراد گروه آزمایش به مدت ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای هفته ای دوبار درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد را دریافت کردند؛ گروه کنترل به مدت دوماه در لیست انتظار قرار گرفت جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های تحمل پریشانی سیمونز و گاهر ۲۰۰۵ و پرسشنامه آلکسی تیمیا تورنتو ۲۰ بگبی و همکاران، ۱۹۹۴ استفاده شد داده های پژوهش با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره، تحلیل شد یافته ها: یافته های حاصل از پژوهش نشان داد که با کنترل اثر پیش آزمون، بین میانگین نمرات پس آزمون افراد گروه های آزمایش و کنترل در متغیر تحمل پریشانی و ناگویی هیجانی، تفاوت معناداری وجود داشت نتیجه گیری: در مجموع، با توجه به نتایج این پژوهش میتوان گفت که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد می تواند بر تحمل پریشانی و ناگویی هیجانی و عاطفی بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس، اثربخش باشد