نویسندگان:
مهران رهبری1 .1دانشجوی دکتری گروه ادیان و عرفان، دانشکدۀ حقوق، الهیات، و علوم سیاسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران.
چکیده فارسی: هدف: پژوهش حاضر به منظور مقایسه میزان اثربخشی گروه‌درمانی با رویکرد یکپارچه توحیدی و درمان هیجان‌مدار بر بهبود احساس مثبت زنان متأهل نسبت به همسرانشان انجام شد. روش: طرح پژوهش از نوع شبه‌آزمایشی با پیش‌آزمون-پس‌آزمون و پیگیری ۳ ماهه بود. نمونه پژوهشی را ۴۵ نفر از زنان متأهل مراجعه‌کننده به مرکز مشاوره خانواده پیوند انجمن اولیا و مربیان شهرستان نقده تشکیل می‌دادند که با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شده و با گمارش تصادفی در سه گروه ۱۵ نفره درمان یکپارچه توحیدی، هیجان‌مدار و گواه جای گرفته بودند؛ سپس اعضای گروه‌های آزمایشی در جلسات گروه‌درمانی شرکت کردند. ابزار اندازه‌گیری، پرسشنامه احساسات مثبت به همسر بود که در سه نوبت قبل، بعد و سه ماه پس از پایان مداخله اجرا شد. یافته‌ها: تحلیل واریانس دوراهه نشان داد میزان احساسات مثبت اعضای هر دو گروه آزمایشی به همسرانشان به‌طور معناداری افزایش یافته است (۰۱/۰>p). نتیجه‌گیری: می‌توان ادعا کرد که درمان یکپارچه توحیدی دست‌کم به اندازه درمان هیجان‌مدار می‌تواند احساس مثبت زنان متأهل به همسرشان را بهبود بخشد.
A Comparative Study of the Effects of Monotheist Integrated Approach to Therapy and Emotion-Focused Approach on Boosting the Positive Feelings of Married Women towards Their Husbands
English Abstract: The present study is aimed at examining how effective group therapy with the monotheist integrated approach is compared to emotion-focused therapy upon augmentation of the positive feelings of married women towards their mates. The research design was semi-experimental, with pre-tests and post-tests and a 3-month follow-up. The sample comprised 45 married women who came for therapeutic attention to Peyvand Family Counseling Center affiliated with Parent-Teacher Association in Naqadeh, Iran. They were selected through the convenience sampling technique and assigned randomly to three 15-member groups of monotheist integrated therapy, emotion-focused therapy, and a control group. Then the members of the first two groups (experimental groups) attended the group therapy sessions. The measuring instrument was the Positive Feelings Questionnaire (PFQ) administered three times: before and after the sessions and three months after the end of the intervention. Two-way variance analysis showed that the positive feelings of members of both groups towards their husbands have increased significantly (p > 0.01). Therefore, it could be claimed that the monotheist integrated approach can at least as much boost married women’s positive feelings towards their husbands as emotion-focused therapy can.