نویسندگان:

تقی آزاد ارمکی¹ ، سید محمد اندرخور² ، ابراهیم حسین زاده³ .

¹استاد دانشگاه تهران

²دانشجوی کارشناسی ارشدحقوق، گرایش خصوصی، موسسه آموزش عالی روزبهان، ساری، ایران

³استادیار گروه حقوق، دانشکده حقوق، موسسه آموز عالی روزبهان ، ساری، ایران

چکیده فارسی: هم اکنون قراردادهای فرانشیز یکی از مهمترین عقود در بحث انتقال اموال فکری محسوب می گردد در اینپژوهش فرض بر این است که به جهت ماهیت خاص موضوع این قرارداد و شروط ضمن آن که می بایست باتراضی متعاقدین باشد، این نهاد حقوقی تنها بر ا ساس ماده ۱۰ قانون مدنی قابلیت تفسیر و توجیه دارد و دربررسی ساختاری شرط فرانشیز، می بایست به این موضوع توجه نمود که شروط جزو تعهدات فرعی در یکقرارداد بحساب می آید که می تواند با توافق و تعاملات طرفین در عقد درج شوند اما در قرارداد فرانشیز میبایست طبق ماد ه ۱۰ قانون مدنی عقود نامعین متعاملین بر اس اس توافق فی مابین خود قرارداد را انعقاد نمایند وماهیتا بررسی کنند که هدف از انعقاد این معامله چیست و از چه شروطی می توانند استفاده نمایند که کمک وجهت دهنده به خواسته های طرفین قرارداد فرانشیز باشد بنابراین اثر اصلی قرارداد فرانشیز حق انتفاعی استکه گیرنده امتیاز به موجب مجوز اعطا کننده امتیاز بدست می آورد و به اتکاء آن می تواند از سیستممتحدالشکل فرانشیز استفاده و بهره برداری نماید

کلمات کلیدی: عقد ، تعهدات ، فرانشیز ، حق امتیاز .