چکیده فارسی: طلاب به‌عنوان گروه‌های مرجع در جامعه به شمار می‌روند؛ لذا انتظار می‌رود بیش از دیگران مراقب گفتار، رفتار و کردار خود در شبکه‌های اجتماعی باشند. آن‌ها موظف هستند در کنشگری خود، استانداردهای رفتاری را در عمل به کاربران نشان دهند تا الگوی زیست مجازی برای آنان در کنشگری رسانه‌ای باشد. از طرفی، بروز آسیب‌های اخلاقی از سوی کاربران حوزوی، نه‌تنها موجب کاسته شدن شخصیت و جایگاه صنفی آن‌ها می‌شود، بلکه گاهی موجب آسیب دیدن باورهای دینی افراد و بدبینی آن‌ها به همه دین‌داران می‌شود. در این تحقیق، به بررسی آسیب‌های کنشگری کاربران حوزوی در شبکه‌های اجتماعی در بُعد فردی پرداخته می‌شود. روش پژوهش حاضر کیفی بوده و با ابزار مصاحبه عمیق، به تحلیل مسئله پرداخته است. در این مقاله، با 16 متخصص و کارشناس رسانه و سبک زندگی که خود آنان نیز کاربر حوزوی هستند، مصاحبه عمیق به‌صورت هدفمند انجام شد. آسیب‌هایی همچون غفلت از رسالت دینی، اظهارنظر غیرتخصصی ازجمله یافته‌های مصاحبه در کنشگری کاربران حوزوی است. ارائه مصادیق و نمونه‌خوانی کنشگری در رسانه اجتماعی توسط کاربران حوزوی، از نوآوری‌های تحقیق حاضر است.
Individual Pathology of Social Networking of Islamic Seminarian Users
English Abstract: Islamic seminarian students are regarded as a reference group, and therefore expected to be more careful about their talk, behavior, and deeds in social networks. They are obligated to show, in practice, behavioral standards to the users so as to be their role models of virtual life in media action. Furthermore, incidence of immoralities on the part of Islamic seminarian users leads not only to the degradation of their character and class status, but also, at times, to damaging religious beliefs of individuals and negative attitudes towards all religious people. This research conducts a pathological examination from the individual aspect of the action of Islamic seminarian users of social networks. The research method is qualitative and the problem has been analyzed by using in-depth, purposive interviews with 16 experts on media and lifestyle, themselves Islamic seminarian users. Neglect of religious mission and making lay remarks were among the downsides of the Islamic seminarian users’ action that were pointed out in the interviews. Providing examples of and ‘proofreading’ media action are among the innovations of the present study.