نویسندگان:

مجتبی زینی وند¹ ، ناهید رهنما² ، علی عبیات³ .

¹کارشناس ارشد و مربی علوم قرآن و حدیث jahad4@chmail.ir

²دکتری روانشناسی تربیتی، اهواز، ایران

³کارشناس ارشد روانشناسی عمومی، آموزش و پرورش، ناحیه یک، اهواز، ایران

چکیده فارسی: هدف از انجام پژوهش حاضر، تعیین میزان اثربخشی آموزش مثبت نگر بر تحمل آشفتگی، رابطه مادر کودک و شفقت به خود مادران دارای کودکان کم توان ذهنی بود روش تحقیق از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود جامعه آماری شامل کلیه مادران دارای کودکان کم توان ذهنی شهر اهواز در سال تحصیلی ۱۴۰۱ ۱۴۰۲بودند به این منظور تعداد ۳۰ نفر به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش ۱۵ نفر و کنترل ۱۵ نفر قرار داده شدند برای گردآوری داده ها از پرسشنامه تحمل آشفتگی سیمونز و گاهر ۲۰۰۵ ، رابطه مادر کودک پیانتا ۱۹۹۴ و شفقت به خود راس و همکاران ۲۰۱۱ استفاده شد آموزش مثبت نگر طی ۱۴ جلسه ۹۰ دقیقه ای برای گروه آزمایشی اجرا شد و به گروه کنترل، آموزشی داده نشد برای تحلیل داده ها از روش تحلیل کواریانس چندمتغیری مانوا و تحلیل کواریانس تک متغیری آنوا استفاده شد نتایج نشان داد که آموزش مثبت نگر بر بهبود تحمل آشفتگی، رابطه مادر کودک و شفقت به خود در مادران دارای کودکان کم توان ذهنی اثربخش بود p<۰ ۰۱

کلمات کلیدی: شفقت به خود ، آموزش مثبت نگر ، تحمل آشفتگی ، کودکان کم توان ذهنی ، رابطه مادر کودک ، انسجام خانواده .