نویسندگان:

آتنا کاردل¹ ، سارا تجری² ، رویا آزادی کناری³ ، شعبانعلی باقریان⁴ .

²دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی، موسسه آموزش عالی پارسا

³استادیار دکتری روانشناسی سلامت،گروه روانشناسی،موسسه آموزش عالی پارسا،بابلسر،ایران

⁴استادیاردکتری روانشناسی تربیتی،گروه روانشناسی، موسسه آموزش عالی پارسا، بابلسر،ایران

چکیده فارسی: پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی و از نظر ماهیت اجرا و روش جمع آوری اطلاعات نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه آزمایش و کنترل بود جامعه آماری پژوهش حاضر را تمامی ۷۹ زن مبتلا به سرطان پستان در بیمارستان پنج آذر گرگان در شهر گرگان در سال ۱۴۰۰ تشکیل دادهاند تعداد ۳۰ نفر به طور تصادفی ساده انتخاب و با همین روش در دوگروه ۱۵ نفری جایگزین شدند سرانجام یکی از گروه ها به طور تصادفی ساده به عنوان گروه ازمایش و دیگری به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شدند گروه آزمایشی به مدت۸جلسه، هرجلسه ۹۰ دقیقه به صورت گروهی در معرض آموزش تاب آوری قرار گرفتند ابزار پژوهش پرسشنامه کیفیت زندگی ویر و شربورن ۱۹۹۲ بود همچنین برنامه آموزشی تاب آوری براساس مدل هندرسون و میلستن ۲۰۰۹ در ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای صرفا به گروه آزمایش آموزش داده شد یافته ها نشان داد که آموزش تاب آوری بر کیفیت زندگی زنان مبتلا به سرطان پستان در بیمارستان پنجم آذر گرگان اثربخش است

کلمات کلیدی: تاب آوری ، کیفیت زندگی ، سرطان پستان ، انسجام خانواده .