نویسندگان:

دکتر حسن ملکی¹ ، مهسا محبی آریا² ، سیدعلی آل یاسین³ .

²کارشناس ارشد روان شناسی بالینی، گروه روان شناسی بالینی، دانشکده علوم انسانی، واحد آشتیان، دانشگاه آزاد اسلامی،آشتیان، ایران

³استادیار روان شناسی بالینی، گروه روان شناسی بالینی، دانشکده علوم انسانی، واحد آشتیان، دانشگاه آزاد اسلامی، آشتیان، ایران

چکیده فارسی: مقدمه: هدف از پژوهش حاضر اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر ترس از ارزیابی منفی و توجه متمرکز بر خود در زنان دارای اختلال اضطراب فراگیر بود روش کار: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون و پیگیری سه ماهه با گروه کنترل بود جامعه آماری شامل زنان مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر قم در سال ۱۴۰۰ بود که بر اساس مصاحبه تشخیصی و پرسشنامهمقیاس ۷ سوالی اضطراب فراگیر، تعداد ۲۴ زن به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی، در دوگروه ۱۲ نفری آزمایش و کنترل تقسیم شدند گروه آزمایش تحت ۹ جلسه ۹۰ ۶۰ دقیقه ای درمان شناختی رفتاری بر اساس پروتکل گروهی ویلدرموت، ۲۰۰۸ قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند ابزار پژوهش عبارتنداز: پرسشنامه های ترس از ارزیابی منفی واتسون و فرند ؛ ۱۹۶۹ و کانون توجه وودی، چامبلس و گلاس ۱۹۹۷ دادهها بااستفاده از نرم افزار آماری SPSS و اجرای آزمونهای توصیفی و استنباطی از جمله تحلیل کوواریانس چند متغیره و تکمتغیره تجزیه و تحلیل شد نتایج: یافته های حاصل از پژوهش نشان داد که درمان شناختی رفتاری توانسته نشانه های اضطراب فراگیر را نسبت بهگروه کنترل کاهش دهد نتیجه گیری: در نتیجه، درمان شناختی رفتاری میتواند به عنوان یک مداخله موثر برای زنان مبتلا به اختلال اضطرابفراگیر مورد توجه قرار داده شود

کلمات کلیدی: درمان شناختی رفتاری ، ترس از ارزیابی منفی ، اختلال اضطراب فراگیر ، توجه متمرکز برخود ، انسجام خانواده ، تحقیقات مقدماتی جرم ، درمان معنوی خداسو ، فرهنگ مصرفی غرب ، پایگاه اقتصادی و اجتماعی .