نویسندگان:

مائده عنایتی شبکلایی¹ ، زینب حاجی پور² ، ابراهیم دهقان پور³ .

¹University of Research Sciences, Rodhan Branch, Iran

²دانشجوی کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی

³دانشجوی کارشناسی ارشد نظریه و نقد ادبی

چکیده فارسی: ادبیات فارسی یا ادبیات پارسی به ادبیاتی گفته م ی شود که به زبان فارسی نوشته یا بیان شدهباشد ادبیات فارسی تاریخی هزار و صد ساله دارد شعر فارسی و نثر فارس ی دو گونه اصلی در ادب فارسی هستند برخی کتابهای کهن در موضوعات غیرادبی مانند تاریخ ، مناجات و علوم گوناگون نیز دارای ارزش ادبی هستند و با گذشت زمان در دسته آثار کلاسیک ادبیات فارسی قرار گرفته اند ادبیات فارسی به عنوان یکی از کهن ترین ادبیات جهان، همواره زبانزد ملل مختلف جهان بوده است بسیاری از شاعران و نویسندگان بزرگ ایرانی به صورت فرامرزی ، پای را از مرزهای ایران و توران فراتر نهادند تا مخاطبان فراوانی در آن طرف مرزهای پارس در جهان، از جمله اروپا پیدا کنند و بتواند قدرت و توان خود را در حوزه ادبیات به رخ جهانیان بکشند شاعرانی همانند مولانا، سعدی ، خیام، فردوسی ، حافظ و بزرگان ی دیگر که اشعار آنها جهانی شده است ، نمونه ی کوچکی از غنای ادبیات فارسی ما را تشکیل می دهد اما متاسفانه سالیان سال است دیگر خبری از تکرار چنین بزرگانی در ادبیات ما نیست و روز به روز جا یگاه زبان و ادبیات ما چه درمدارس و چه در دانشگاهها، متاسفانه ضعیف و کمرنگ شده است و روز به روز شاهد کم اهمیت تر شدن این واحد درسی می شویمکه آینده ی جایگاه ادبیات را متزلزل خواهد کرد مقاله ی پیش رو ی که به شیوه ی کتابخانه ای و به روش توصیفی تحلیلی انجامشده است به برخی از نکات ضعف در ارتقاء جایگاه ادبی ات در مدارس و دانشگاههای ایران پرداخته است و راهکارهایی را جهت نجاتاین رشته ارائه نموده است

کلمات کلیدی: ادبیات ، ضرورت ادبیات فارسی ، مدارس ایران،دانشگاه ها ، انسجام خانواده .