نویسندگان:

رخساره قصوری درگاهی¹ ، پونه بهره بر² ، هنا جرفی³ ، هیام جرفی⁴ ، مریم کوتی⁵ .

¹فارغ التحصیل دانشگاه فردوسی مشهد

²دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی، واحد اردبیل، دانشگاه آزاد اسلامی، اردبیل، ایران

³کارشناسی علوم اجتماعی، دانشگاه فرهنگیان علی بن مهزیار اهوازی

⁴کارشناسی ارشد رشته ی علوم تربیتی برنامه ریزی آموزشی، واحد دزفول، دانشگاه آزاد اسلامی، دزفول، ایران

⁵کارشناسی ارشد رشته ی تاریخ تشیع، دانشگاه پیام نور تهران

چکیده فارسی: هدف از انجام این پژوهش تعیین اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر کاهش پرخاشگری دانش آموزان ابتدایی دارای اختلال یادگیری بوده است روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل و آزمایش بود جامعه آماری این پژوهش شامل دانش آموزان ابتدایی شهر اهواز در سال ۱۴۰۰ بودند بدین منظور ۳۰ دانش آموز دارای اختلال پرخاشگری، به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند ابزار مورد استفاده در این پژوهش، مقیاس پرخاشگری باس و پری، ۱۹۹۲ بوده است سپس دوره آزمایشی آموزش مهارت زندگی برای گروه آزمایش طی ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای اجرا شد ولی در مورد گروه گواه هیچ آموزشی صورت نگرفت پس از اتمام برنامه آموزشی از هر ۲ گروه پس آزمون به عمل آمد برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کواریانس استفاده شد یافته ها نشان داد که میانگین نمرات پرخاشگری در آموزش مهارت های زندگی در مرحله پس آزمون نسبت به پیش آزمون نیز کاهش معنی داری یافته است بنابراین آموزش مهارت های زندگی بر کاهش پرخاشگری دانش آموزان ابتدایی دارای اختلال یادگیری تاثیر دارد

کلمات کلیدی: دانش‌آموزان ابتدایی ، اختلال یادگیری ، آموزش مهارتهای زندگی ، کاهش پرخاشگری ، انسجام خانواده .