نویسندگان:
سیاوش نصرت پناه1 ، منا ابراهیمی2 .1دانشیار دانشگاه جامع امام حسین علیه السلام
2ارشدمشاوره خانواده دانشگاه آزاد خمین
چکیده فارسی: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی زوج درمانی شناختی رفتاری بر بهبود رضایت زناشویی و کاهش گرایش به روابط فرازناشویی زنان آسیب دیده از خشونت خانگی انجام شد روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون همراه با گروه کنترل بود جامعه ی مورد مطالعه در این پژوهش شامل کلیه زنان آسیب دیده از خشونت خانگی شهر تهران در سال ۱۴۰۰بود که به روش نمونه گیری در دسترس۳۰ نفر از آنها، انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل به نسبت یکسان گمارده شدند گروه آزمایش بهمدت یکماه، برنامه زوج درمانی شناختی رفتاری را در ۸ جلسه ۶۰ دقیقه ای به صورت گروهی دریافت کردند؛ گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفت جهت جمع آوری اطلاعات از مقیاس رضایت زناشویی انریچ اولسون، ۱۹۸۹ و پرسشنامه گرایش به روابط خارج از ازدواج شیردل، ۱۳۸۵ در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد بهمنظور تجزیه و تحلیل داده های پژوهش از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره استفاده شد بافته ها نشان داد که پس از تعدیل نمرات پیش آزمون بین دو گروه آزمایش و کنترل در متغیرهای رضایت زناشویی و گرایش به روابط فرازناشویی، تفاوت معناداری وجود دارد با توجه به یافته های حاص از پژوهش میتوان اظهار کرد که زوج درمانی شناختی رفتاری باعث افزایش رضایت زناشویی و کاهش گرایش به روابط فرازناشویی زنان آسیب دیده از خشونت خانگی شده است بنابراین، زوج درمانی شناختی رفتاری میتواند به عنوان شیوه مناسبی در جهت بهبود تعارضات و مشکلات جنسی،عاطفی زوجین در نظر گرفته شود