نویسندگان:

علی اصغر دهقانی¹ ، کلثوم پرنداور² ، زهرا محمودی³ .

¹دانشجوی دکتری برنامه ریزی درسی در آموزش عالی- دانشگاه اصفهان- گروه علوم تربیتی

²کارشناسی ارشد مشاوره خانواده دانشگاه تهران

³کارشناسی ارشد مشاوره خانواده دانشگاه تهران

چکیده فارسی: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بر بهبود صمیمیت عاطفی و کاهش گرایش به روابط فرازناشویی زنان آسیب دیده از خشونت خانگی انجام شد روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون همراه با گروه کنترل بود جامعه ی مورد مطالعه در این پژوهش شامل کلیه زنان آسیب دیده از خشونت خانگی شهر تهران در سال ۱۴۰۰ بود که به روش نمونه گیری در دسترس۳۰ نفر از آنها، انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل به نسبت یکسان گمارده شدند گروه آزمایش به مدت یکماه، برنامه طرحواره درمانی را در ۸ جلسه ۶۰ دقیقه ای به صورت گروهی دریافت کردند؛ گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفت جهت جمع آوری اطلاعات از مقیاس و پرسشنامه گرایش به روابط خارج از ازدواج شیردل، ۱۳۸۵ و صمیمیت عاطفی زناشویی ۲۰۰۲ minq در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد بهمنظور تجزیه و تحلیل داده های پژوهش از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره استفاده شد بافته ها نشان داد که پس از تعدیل نمرات پیش آزمون بین دو گروه آزمایش و کنترل در متغیرهای صمیمیت عاطفی و گرایش به روابط فرازناشویی، تفاوت معناداری وجود دارد با توجه به یافته های حاص از پژوهش میتوان اظهار کرد که طرحواره درمانی باعث افزایش صمیمیت عاطفی و کاهش گرایش به روابط فرازناشویی زنان آسیب دیده از خشونت خانگی شده است بنابراین، طرحواره درمانی میتواند به عنوان شیوه مناسبی در جهت بهبود تعارضات و مشکلات عاطفی زوجین در نظر گرفته شود

کلمات کلیدی: خشونت خانگی ، روابط فرازناشویی ، طرحواره‌درمانی ، صمیمیت عاطفی ، مشاوره و روانشناسی بالینی ، کتاب‌های روانشناسی عمومی ، رویکرد روانشناسی تربیتی و یادگیری ، پرخاشگری" توجه و تمرکز" سازگاری اجتماعی" کم‌توان ذهنی" موسیقی‌درمانی ، ابن سینا در فلسفه تعلیم و تربیت اسلامی ، اثربخشی برنامه ریزی آموزشی با رویکرد فناورانه ،پیشرفت های اخیر در برنامه ریزی و فناوری آموزشی .