نویسندگان:

سیدعباس خلیقی‌پور¹ ، شادلین مهرنیا² ، مرجان اعتماد اعجازی³ .

¹گروه‌علوم‌تربیتی، دانشگاه‌اصفهان

²دانش آموخته حقوق جزا و جرم شناسی – دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردبیل

³دانش آموخته حقوق جزا و جرم شناسی – دانشگاه آزاد اسلامی واحد اتبریز

چکیده فارسی: دارزش اثباتی اقرار در امور جزایی، در اثبات همه جرایم و از جمله جرایم علیه اشخاص از اهمیت بسیاری برخوردار است و در نظام کیفری ایران و اساسنامه رم به صراحت مورد توجه قرار گرفته است، که با احراز آن از سوی مقام قضایی اعم از دادستان و یا دادرس شعبه بدوی خواهد بود با توجه به اینکه در دو نظام کیفری، ادله اثبات دعوی کیفری از محوریت مهمی در فرایند دادرسی برخوردار می باشد، لذا لازم است که به بحث و بررسی قواعد حاکم برارزیابی ادله مذکور در نظام کیفری پرداخته شده و آن را مورد بحث و تحلیل قرار دهیم در این مقاله سعی کردیم ابتدا اقرار و طریقیت و موضوعیت اقرار را توصیف کرده و سپس ماهیت اقرار را در حقوق کیفری ایران و دیوان بین الملل کیفری ارزیابی کرده و تا به جنبه های مثبت و نقاط ضعف آن برسیم

کلمات کلیدی: ایران ، ارزیابی ، اقرار ، ماهیت و طریقت ، دیوان بین الملل کیفری .