نویسندگان:

محمدرضا شرفی جم¹ ، هاجر حاتم زاده² .

¹دانشیار، دانشکده فلسفه اجتماعی آموزش و پرورش، دانشگاه تهران، تهران، ایران.

²کارشناس امور پژوهشی دانشگاه تبریز

چکیده فارسی: زندگی انسان که جمعی و اجتماعی است به این معناست که واقعیت اجتماعی دارد از طرفی نیازها ، بهره ها، برخورداری ها، کارها و فعالیتها ماهیت اجتماعی دارد جز با تقسیم کارها و تقسیم بهره ها و رفع نیازمندیها در داخل یک سلسله سنن و نظامات میسر نیست از طرف دیگر نوعی از اندیشه ها ، ایده ها ، خلق و خویها بر عموم حکومت می کند و به آنها وحدت ویگانگی می بخشد آموزش و تعلیم و تربیت عبارت است از انتقال فرهنگ و عناصر ویژه آن به نسل جدید از این رو هدف آن مطالعه پدیده آموزش ، نحوه تشکیل و سازمان پذیری و کارکردهای عمومی آن در زندگی افراد است جامعه پذیری، ایجاد زمینه های ارزشی و هنجارهای مشترک و کنترل اجتماعی، سازوکارهایی هستند که مراکز آموزشی به واسطه آن ها انسجام جامعه را سامان می دهد جامعه شناسی آموزش به مطالعه روابط میان آموزش و جامعه، از طریق کاربرد منظم دانش، مفاهیم، نظریه ها، روش ها و فنون جامعه شناسی اطلاق می شود

کلمات کلیدی: آموزش ، جامعه‌شناسی ، جامعه ، مراکز آموزشی .