نویسندگان:

صدیقه مهدوی کنی¹ ، گلاویژ محمودی² ، سحر کرمی³ .

¹دانشیار، گروه فقه و حقوق اسلامی، دانشگاه امام صادق (ع)، تهران، ایران

²گروه روانشناسی، واحد کرمانشاه، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمانشاه، ایران

³گروه روانشاسی بالینی، واحد کرمانشاه، دانشگاه آزاد اسلامی،کرمانشاه، ایران

چکیده فارسی: هدف از این پژوهش بررسی میزان اثربخشی روان درمانی مثبت نگر بر کیفیت زندگی در بین کارکنان بخش کرونای بیمارستان امام رضا ع کرمانشاه بود جامعه آماری تحقیق حاضر شامل کلیه کارکنان بخش کرونا بیمارستان امام رضا کرمانشاه که در شش ماه ه دوم سال ۱۴۰۰ در بیمارستان مشغول به کار بوده اند با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس تعداد ۲۰ نفر از جامعه آماری که شرایط شرکت در پژوهش را داشتند و متمایل به شرکت در پژوهش بودند انتخاب و در دو گروه ۱۰ نفری آزمایش و کنترل جایگزین شدند آزمودنیها ازطریق پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی مورد آزمون قرار خواهند گرفت پس از انتخاب نمونهنهایی و تقسیم آزمودنیها به دو گروه آزمایش وکنترل، آزمودنی های گروه آزمایش در نشستهای رواندرمانی مثبتنگر سلیگمن، ۲۰۰۶ که هدف آن بهبود وضعیت روان شناختی آنها بود شرکت کردند نشستها در طول هشت جلسه ۱۲۰ دقیقه ای،جمعا به مدت ۱۶ ساعت در طول دو ماه با آموزش رویکرد روان شناسی مثبتنگر برگزار گردید پس از جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه ها آزمونها به منظورتجزیه و تحلیل داده ها واستخراج نتایج پژوهش از دو روش آمار توصیفی میانگین و انحراف معیار و آمار استنباطی انالیز کوواریانس با بهره گیری از نرم افزار SPSS ۲۲ انجام گرفت نتایج حاکی از آن بود که روان درمانی مثبت گرا با تاثیراتی که بر متغیرهای اساسی روانشاختی دارد، این قابلیت را دارد که کیفیت زندگی و ابعاد آن را در کارکنان بخشدرمان تحت تاثیر قرار داده و آن را ارتقا بخشد

کلمات کلیدی: کیفیت زندگی ، روان‌درمانی مثبت نگر ، اپیدمی کرونا .