نویسندگان:

بابک حمیدیا¹ ، مریم عباسپور گل سفیدی² .

¹دانش‌آموخته دکتری رشته مدیریت آموزش عالی دانشگاه تهران (پژوهشگر دانشگاه امام صادق علیه‌السلام)

²کارشناس ارشد روانشناسی بالینی، گروه روانشناسی، واحد نایین، دانشگاه آزاد اسلامی، نایین، ایران

چکیده فارسی: هدف از انجام این پژوهش بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بر آینده تاریک و امید به زندگی در دختران مجرد با والدین مطلقه بود این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و با طرح پیش آزمون پس آزمون و گروه کنترل بود جامعه آماری کلیه دختران مجرد با والدین مطلقه در سال ۱۴۰۱ بودند ابتدا به روش نمونه گیری در دسترس ۳۰ نفر انتخاب و سپس به شیوه تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند ۱۵ نفر آزمایش و ۱۵ نفر کنترل گروه آزمایش تحت ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای طرحواره درمانی اقتباس از یانگ و همکاران ۲۰۰۳ قرار گرفت در این مدت گروه کنترل در لیست انتظار باقی ماندند از مقیاس آینده تاریک DFS زالسکی و همکاران ۲۰۱۹ و مقیاس امید به زندگی ADHS اشنایدر و همکاران ۱۹۹۱ به منظور گردآوری اطلاعات استفاده شد تجزیه و تحلیل اطلاعات بهدستآمده از اجرای پرسشنامه ها از طریق نرم افزار SPSS نسخه ۲۴ در دو بخش توصیفی میانگین و انحراف معیار و استنباطی تحلیل کوواریانس چندمتغیره انجام پذیرفت نتایج بیانگر این بود که طرحواره درمانی توانسته است آینده تاریک و امید به زندگی در دختران مجرد با والدین مطلقه به طور معناداری بهبود بخشد P<۰/۰۵ میتوان نتیجه گیری کرد که طرحواره درمانی میتواند به عنوان مداخلهای موثر برای آینده تاریک و امید به زندگی در دختران مجرد با والدین مطلقه مورد استفاده قرار گیرند

کلمات کلیدی: طلاق ، امید به زندگی ، طرحواره‌درمانی ، تجرد ، آینده تاریک .