نویسندگان:

سید محمد جواد هاشمی¹ ، مهران محبیان فر² ، فریبا میرانی³ ، بهجت محمدی⁴ ، مهران سلیمان صالح نجف آبادی⁵ .

¹اصفهان

²کارشناسی ارشد مشاوره خانواده، واحد علوم تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران

³کارشناسی مدیریت برنامه ریزی آموزشی، دانشگاه پیام نور قشم، ایران

⁴کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی، واحد همدان، دانشگاه ازاد، همدان، ایران

⁵کارشناسی ارشد روانشناسی خانواده درمانی، واحد خمینی شهر، دانشگاه آزاد، خمینی شهر، ایران

چکیده فارسی: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر نگرانی والدین دارای فرزندان پرخاشگر بوده است از نظرهدف، کاربردی و با توجه به ماهیت موضوع و اهداف پژوهش، جزء پژوهشهای نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون و پسآزمونبا گروه کنترل می باشد جامعه آماری مورد مطالعه، مادران دارای فرزندان پرخاشگر مراجعه کننده به مراکز مشاوره ای شهربندرعباس در سال ۱۴۰۰ بود از بین جامعه آماری، ۳۰ نفر با استفاده از روش نمونهگیری در دسترس به عنوان نمونه آماریانتخاب شدند ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه نگرانی دیویو ولز بود و سپس مداخله آزمایشی آموزش مهارت های زندگی برای گروه آزمایش طی ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای اجرا شد ولی در مورد گروه گواه هیچ آموزشی صورت نگرفت پس از اتمام برنامهآموزشی از هر ۲ گروه ، پس آزمون به عمل آمد در پایان آموزش از هر دو گروه آزمایش و کنترل پس آزمون به عمل آمد تجزیهو تحلیل دادهها با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس انجام شد یافته ها نشان داد که بعد از مداخله مهارت های زندگی، میانگیننمرات نگرانی مادران در پس آزمون نسبت به پیش آزمون معنادار بوده است در نتیجه آموزش مهارت های زندگی بر نگرانیوالدین دارای فرزندان پرخاشگر تاثیر دارد

کلمات کلیدی: آموزش مهارتهای زندگی ، نگرانی والدین ، فرزندان پرخاشگر ، انسجام خانواده .