نویسندگان:

امید مهنی¹ ، محمد رضا علی پور خسروآبادی² ، نیلوفر ملک زاده³ ، زهرا سیفی کردلر⁴ ، مهران محبیان فر⁵ .

¹پیام نور مرکز کهنوج

²دانشجوی دکتری روانشناسی عمومی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد، اهواز، ایران

³کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، واحد شهرکرد، دانشگاه ازاد اسلامی، واحد شهرکرد، ایران

⁴دانشجوی دکتری روانشناسی، واحد اردبیل، دانشگاه آزاد، اردبیل، ایران

⁵کارشناسی ارشد مشاوره خانواده، واحد علوم تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران

چکیده فارسی: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر کاهش اختلال افسردگی بر زنان دارای طلاق عاطفی مراجعهکننده به مراکز مشاوره انجام شد روش مورد استفاده در این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروهکنترل است جامعه آماری این پژوهش شامل زنان دارای طلاق عاطفی مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر رشت در سال ۱۴۰۰بوده است سپس با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس ۳۰ نفر از زنان انتخاب شده اند و با گمارش تصادفی در گروهآزمایش ۱۵ نفر و گروه کنترل ۱۵ نفر قرار گرفته اند به منظور گردآوری داده ها از پرسشنامه افسردگی و پرسشنامهطلاق عاطفی گاتمن استفاده شد گروه آزمایش طی ۱۰ جلسه مورد درمان مبتنی بر شفقت قرار گرفتند و گروه کنترل مداخلهای دریافت نکرد بعد از اتمام دوره، هر دو گروه مجددا مورد ارزیابی پس آزمون قرار گرفتند یافته های پژوهش پس از اجرانشان داد که در گروه آزمایش، میزان نمرات افسردگی در پس آزمون نسبت به پیش آزمون کاهش یافته است بنابراین درمانمبتنی بر شفقت بر کاهش اختلال افسردگی بر زنان دارای طلاق عاطفی مراجعه کننده به مراکز مشاوره تاثیر دارد تاثیر دارد

کلمات کلیدی: درمان مبتنی بر شفقت ، اختلال افسردگی ، زنان دارای طلاق عاطفی ، انسجام خانواده .