نویسندگان:
فخری رسولی گروی1 ، حسین زارع2 ، صبا علی خانی3 ، کسری شریفی4 .1گیلان
2استاد گروه روانشناسی، دانشگاه پیام نور، تهران
3دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی، دانشگاه پیام نور، تهران
4دانشجوی دکتری روانشناسی، دانشگاه فردوسی مشهد
چکیده فارسی: طبق تعریف سازمان بهداشت جهانی مهارت های زندگی، مهارت هایی هستند که برایافزایش توانایی های روانی اجتماعی افراد آموزش داده می شوند و فرد را قادر می سازند کهبه طور موثر با مقتضیات و کشمکش های زندگی رو به رو شوند، لذا بسیاری از شکست ها،ناکامی ها و مشکلاتی که افراد در زندگی خود تجربه می کنند به خاطر وجود نقص هاییاست که در این زمینه دارند مهارت های زندگی ویژگی هایی نیستند که به طور ذاتی درافراد وجود داشته باشند بلکه نیازمند آموزش و تمرین بسیار در موقعیت های مختلف هستند پژوهش حاضر با هدف اثربخشی مهارتهای زندگی به روش قصه گویی بر عزت نفسکودکان مقطع ابتدایی در شهر مشهد انجام شد جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانشآموزان مقطع ابتدایی شهر مشهد بود که به روش نمونه گیری خوشه ای و از نوع تصادفی،۴۰ نفر به عنوان نمونه و به دو گروه ۲۰ نفری آزمایش و گواه تقسیم شدند پس از آموزشمهارت های زندگی مبتنی بر روش قصه گویی، از پرسشنامه عزت نفس کوپر اسمیت ۱۹۶۷ برای سنجش میزان عزت نفس کودکان استفاده شد تحلیل داده ها با استفاده ازآزمون تحلیل کوواریانس نشان داد آموزش مهارت های زندگی به کودکان باعث افزایشعزت نفس آن ها در عزت نفس به صورت کلی، عزت نفس تحصیلی و عزت نفس اجتماعیمی شود و همچنین عزت نفس فردی و خانو ادگی پس از دریافت مداخله آموزشی افزایشپیدا کرد بر اساس یافته های پژوهش حاضر می شود پیشنهاد داد آموزش مهارت هایزندگی به سهم خود میتواند عنصری موثر در تقویت عزت نفس کودکان باشد