نویسندگان:

¹استادیار گروه پژوهش هنر، دانشکدة پژوهش‏های عالی هنر و کارآفرینی، دانشگاه هنر اصفهان

چکیده فارسی: واژه «حریم» به مکانی اطلاق می‌شود که حمایت و دفاع از آن واجب است و کسی حق تعرض به آن را ندارد.‌ از سوی دیگر، خودروی شخصی نیز حکم ملک را دارد. بنابراین، مالک خودروی شخصی یا کسی که اجازه مالک را دارد،‌ مجاز به تصرف در مال خود است.‌ غالب فقها، فقط تصرف کاربردی را مجاز می‌دانند و برخی خصوصیات در مال یا مالک یا نوع تصرف را مانع تصرف مال برمی‌شمرند.‌ همچنین، با توجه به اینکه حریم خصوصی حدی از زندگی شخص است که قانون یا عرف آن را تعیین می‌کند و محترم می‌شمرد،‌ همین قانون می‌تواند و مجاز است در صورتی که حریم خصوصی کسی مخل امنیت و آسایش دیگری شود، آن را محدود کند.‌ بنابراین، اگرچه خودروی شخصی خصوصیات ملک را دارد و حریم خصوصی بر آن صدق می‌کند،‌ اما تمام حقوق و آزادی‌های اشخاص، مطلق و بدون قید و شرط نیست و آنچه از قانون یا عرف که حریم خصوصی را تصدیق می‌کند،‌ همان نیز آن را محدود و مقیّد می‌کند.

Criteria of Privacy in Imami Jurisprudence and Iranian Constitutional Law: Adaptation to Private Car

English Abstract: The term Ḥarīm is applied to a place that must be protected and defended and no one has the right to invade it. On the other hand, a private car is also a property. Therefore, the owner of a personal car or someone authorized by him is allowed to take possession of his property. Most jurists allow only practical possession and consider some characteristics in the property or owner or the type of possession as an obstacle to the possession of property. Furthermore, since privacy is a part of a person's life that is determined and respected by law or custom, the same law can and is permitted to limit it if one's privacy disturbs another's security and comfort. Thus, although a personal car has the characteristics of property and privacy applies to it, not all the rights and freedoms of individuals are absolute and unconditional, and what is enshrined in law or custom that affirms privacy also restricts it.