نویسندگان:

جمال الدین مصطفی¹ ، آیت اله فتحی² ، سارا امامعلیزاده³ ، شیرین قاسمی⁴ ، سعید شریفی رهنمو⁵ .

¹گروه تربیت و مشاوره، واحدتهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی تهران، ایران.

²استادیار پژوهشی پژوهشگاه علوم انتظامی و مطالعات اجتماعی ناجا، تهران، ایران

³کارشناس ارشد روانشناسی بالینی دانشگاه آزاد اسلامی تبریز

⁴کارشناس ارشد روانشناسی بالینی دانشگاه آزاد اسلامی اهر

⁵دکتری مطالعات برنامه درسی، دانشگاه بوعلی سینا

چکیده فارسی: هدف پژوهش حاضر اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر الگوهای ارتباطی و رضایت زناشویی زوجین متقاضی طلاق بود مطالعه حاضر از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با دو گروه یک گروه آزمایش و یک گروه کنترل است جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنان متقاضی طلاق در مراکز مشاوره شهر ارومیه طی ماه های دی و بهمن ۱۳۹۷ بودند در ابتدا یک غربالگری از اعضا جامعه مورد مطالعه انجام شد و ۳۰ زوج از زوجینی که نمرات پایینی در پرسشنامه های الگوهای ارتباطی و رضایت زناشویی کسب کرده باشند به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شد و به صورتتصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش انتصاب داده شدند گروه آزمایش به مدت ۱۶ جلسه تحت آموزش پروتکل درمان مبتنی بر پذیرش و پایبندی برای زوج ها لو و مک کی ۲۰۱۷ قرار گرفتند و هر دو گروه پرسش نامه الگوهای ارتباطی CPQ کریستنسن و سالاوی۱۹۸۴ و پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ را به عنوان پیش آزمون و پس آزمون تکمیل کردند یافته ها نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر مولفه های الگوهای ارتباطی زوجین متقاضی طلاق تاثیر دارد P<۰/۰۵ و همچنین درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر مولفه های رضایت زناشویی زوجین متقاضی طلاق تاثیر دارد P<۰/۰۵ نتیجه می گیریم درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد می تواند میزان الگوهای ارتباطی و رضایت زناشویی را در میان زوج ها افزایش دهد، بنابراین می توان از این روش درمانی در کنار سایر مداخلات استفاده کرد

کلمات کلیدی: الگوهای ارتباطی ، رضایت زناشویی ، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد .