نویسندگان:

محمد جواد لیاقتدار¹ ، جعفر طالبیان شریف² ، محدثه زرگری³ .

¹استاد علوم تربیتی دانشگاه اصفهان

²نویسنده مسئول

³نویسنده اول

چکیده فارسی: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش خودشفقت ورزی بر سلامت روان در کودکان پسر طلاق بود جامعه آماری پژوهش کلیه نوجوانان پسر ۹ تا ۱۲ ساله ساکن شهر مشهد بودند که بر اساس حکم دادگاه خانواده، والدین آنها از همدیگر جدا شده اند و فرزند به تشخیص قاضی دادگاه و یا توافق طرفین، عموما با یکی از والدین زندگی می کنند از میان جامعه آماری به روش نمونه گیری هدفمند و براساس نمرات پرسشنامه سلامت روان گلدبرگ و هیلر، ۱۹۷۹ در پیش آزمون، ۳۰ نفر که دارای ملاک های ورود و خروج بودند نمونه آماری را تشکیل دادند این ۳۰ نفر به طور تصادفی در ۲ گروه ۱۵ نفره آزمایش و کنترل گزینش شدند که گروه آزمایش، آموزش خودشفقت ورزی را دریافت کرد و گروه کنترل که در لیست انتظار قرار دارند و درمانی دریافت نکرد همچنین برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس و برای تسریع در نتایج حاصله از نرم افزار SPSS ۲۲ استفاده شد نتایج پژوهش نشان داد که آموزش خودشفقت ورزی به طور معناداری منجر به افزایش سلامت روان و مولفه کارکرد اجتماعی می شود در نتیجه می توان گفت آموزش خودشفقت ورزی رویکرد مناسبی جهت افزایش سلامت روان در کودکان پسر طلاق می باشد

کلمات کلیدی: طلاق ، سلامت روان ، آموزش خودشفقت ورزی .