نویسندگان:

مهدی پرویزی¹ ، فائزه یاراحمدی² ، حمزه اکبری³ .

¹دانشجوی دکتری عرفان و تصوف، دانشگاه ادیان و مذاهب(نویسنده مسئول)

²دانشجوی دانشگاه آزاد اسلامی واحد آزادشهر

³دکتری تخصصی روانشناسی– عضو هیئات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد آزادشهر

چکیده فارسی: هدف از این تحقیق بررسی اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیکی بر کنترل خشم و سبک های کنار آمدن کودکان شهر تهران بود جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانش آموزان کلاس چهارم، پنجم و ششم مدارس دخترانه ابتدایی منطقه ۵ تهران در سال ۱۴۰۰ ۱۳۹۹ می باشد که تعداد آنها تقریبا ۱۲۰۰۰ نفر گزارش شده است جهت انتخاب نمونه از روش نمونه گیری در دسترس استفاده شد؛ بدین صورت که از بین دانش آموزانی که حاضر به همکاری با محقق بودند و در شرایط کرونا در مدرسه حضور پیدا می کردند، تعداد ۳۰ نفر انتخاب شدند و در دو گروه کنترل و آزمایش به طور تصادفی قرار گرفتند برای تجزیه و تحلیل آماری داده ها از تحلیل کواریانس چندمتغیره استفاده شد ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه سنجش مهارت های کنترل خشم ۱۹۹۵ و پرسشنامه سبک های مقابله ای اندلر و پارکر CISS ۱۹۹۰ بود نتایج نشان داد: رفتاردرمانی دیالکتیکی بر کنترل خشم ۰/۰۱> P ، سبک های کنار آمدن هیجان مدار ۰/۰۱> P ، سبک های کنار آمدن مسئله مدار ۰/۰۱> P و سبک های کنار آمدن اجتنابی ۰/۰۱> P کودکان شهر تهران اثربخش است

کلمات کلیدی: کودکان ، کنترل خشم ، رفتاردرمانی دیالکتیکی ، سبک های کنار آمدن ، فلسفه و چرایی بلایا .