نویسندگان:

¹دانشیار گروه باستان‌شناسی دانشگاه تهران

چکیده فارسی: هدف پژوهش حاضر، اثربخشی واقعیت درمانی بر رفتار منطقی و بهزیستی روانشناختی زنان متاهل ۳۰ تا ۴۵ ساله شهر کرمان بود. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون _ پس‌آزمون با گروه کنترل و جامعه آماری شامل زنان متاهل 30 تا 4۵ ساله مراجع کننده به مرکز مشاوره دامون شهرکرمان بود. روش نمونه گیری به صورت در دسترس و نمونه تحقیق شامل 1 گروه کنترل و 1گروه آزمایش که تعداد هر گروه 20 نفر بود. ابزار مورداستفاده در پژوهش شامل پرسش نامه بهزیستی روانشناختی کارل(1989)، پرسشنامه رفتار منطقی-شرکی و وایتمن (1997) و تجزیه‌وتحلیل داده‌های این پژوهش در دو بخش آمار توصیفی و استنباطی بود و در بخش آمار توصیفی از توصیف ویژگی‌های نمونه‌های تحقیق در قالب شاخص‌های گرایش مرکزی و پراکندگی مانند میانگین، واریانس و انحراف معیار استفاده شد. در بخش آمار استنباطی با توجه به طرح تحقیق از آزمون‌های پارامتریک و نرمال بودن توزیع داده‌ها، از آزمون شاپیرو، از آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیره برای فرضیه اصلی و تحلیل کوواریانس تک متغیره برای فرضیه‌های فرعی استفاده شد و برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از نرم‌افزار SPSSنسخه‌ی 24 استفاده شد. یافته ها نشان داد واقعیت درمانی بر رفتار منطقی زنان متاهل ۳۰ تا ۴۵ ساله شهر کرمان در سطح کمتر از 05/0 اثرگذاری می باشد و اندازه اثر این شیوه درمانی بر رفتار منطقی46/0 می باشد واقعیت درمانی بر رفتار منطقی و بهزیستی روانشناختی زنان متاهل ۳۰ تا ۴۵ ساله شهر کرمان اثرگذار می باشد و اندازه اثر این شیوه درمانی بر بهزیستی روانشناختی 43/ 0 می باشد

The effectiveness of reality therapy on rational behavior and psychological well-being of married women aged 30 to 45 in Kerman

English Abstract: Aim: The purpose of this research was to assess the effectiveness of reality therapy on rational behavior and psychological well-being in married women aged 30 to 45 years in the city of Kerman. Method: This was a quasi-experimental study, utilizing a pre-test, post-test design with a control group. The population consisted of married women aged 30 to 45 years who attended the Damoon Counseling Center in Kerman. The sampling method was accessible, and the study sample included one control group and one experimental group, each consisting of 20 individuals. The tools used in the study included the Ryff Psychological Well-Being Questionnaire (1989), the Rational Behavior Questionnaire by Whitman (1997). Data analysis was conducted in two parts: descriptive and inferential statistics. In the descriptive part, the characteristics of the sample were described using central tendency and dispersion indices such as mean, variance, and standard deviation. In the inferential statistics section, considering the research design, parametric tests and the normal distribution of data, Shapiro's test, and univariate analysis of covariance were used for the main hypothesis and sub-hypotheses, respectively. SPSS software version 24 was utilized for data analysis. Results: The findings indicated that reality therapy had a significant effect on the rational behavior of married women aged 30 to 45 years in Kerman at a level below 0.05, with an effect size of 0.46. Reality therapy also had a significant impact on both rational behavior and psychological well-being of these women, with an effect size of 0.43 on psychological well-being. Conclusion: Therefore, reality therapy can be used to improve psychological well-being and enhance rational behavior in married women.