چکیده فارسی: هدف: مطالعه حاضر باهدف تعیین اثربخشی درمان مثبت نگر بر نشخوار فکری و راهبردهای مقابله‌ای زنان مبتلابه سرطان رحم انجام شد. روش پژوهش: پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه گواه همراه با دوره پیگیری بود. جامعه پژوهش شامل تمامی بیماران زن مبتلابه سرطان رحم مراجعه‌کننده به مرکز درمانی الزهرا شهر اصفهان در شش ماه نخست سال 1400 بودند که از افراد داوطلب واجد شرایط 30 نفر به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه 15 نفر) قرار گرفتند و به پرسش‌نامه‌های نشخوار فکری نولن- هوکسما و مارو (1991) و راهبردهای مقابله با استرس اندلر و پارکر (۱۹۹۰) پاسخ دادند. گروه آزمایش در 8 جلسه درمان مثبت نگر به‌صورت گروهی شرکت کردند، اما گروه گواه هیچ مداخله‌ای دریافت ننمود. در تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS نسخه 22 و آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر بین گروهی استفاده شد.یافته‌ها: نتایج نشان داد درمان مثبت نگر در بهبود نشخوار فکری، مقابله مسئله مدار و مقابله هیجان مدار بیماران مبتلابه سرطان رحم مؤثر بود و نتایج در دوره پیگیری تداوم داشت (01/0>p). نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج مشاوران و درمانگران می‌توانند از روش درمان مثبت نگر برای مداخله در زمینه بهبود نشخوار فکری و راهبردهای مقابله‌ای زنان مبتلابه سرطان رحم استفاده کنند.
The effectiveness of positive treatment on rumination and coping strategies of women with uterine cancer
English Abstract: Aim: The present study was conducted with the aim of determining the effectiveness of positive treatment on rumination and coping strategies of women with uterine cancer. Methods: The present study was a quasi-experimental study with a pre-test-post-test design with a control group and a follow-up period. The research population included all female patients with uterine cancer who referred to Al-Zahra Medical Center in Isfahan city in the first six months of 2021, 30 of the eligible volunteers were randomly selected into two experimental and control groups (each group) 15 people and answered Nolen-Hoeksma and Morrow (1991) rumination questionnaires and Endler and Parker (1990) stress coping strategies. The experimental group participated in 8 positive treatment sessions as a group, but the control group did not receive any intervention. SPSS version 22 software and analysis of variance test with repeated measurement between groups were used in data analysis. Results: The results showed that positive treatment was effective in improving rumination, problem-oriented coping, and emotion-oriented coping in uterine cancer patients, and the results continued in the follow-up period (p<0.01). Conclusion: Based on the results, counselors and therapists can use the positive treatment method to intervene in improving rumination and coping strategies of women with uterine cancer.