نویسندگان:

محسن شاکری¹ ، هستی چلبی² ، سروش علیمردانی³ ، عفت نیکنام⁴ .

¹استادیار، دانشگاه یزد، یزد، ایران.

²کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، گروه روانشناسی بالینی، دانشگاه علوم پزشکی آزاد تهران، تهران، ایران

³دانشجوی دکتری روانشناسی عمومی، گروه روانشناسی، دانشگاه لینکلن ،کوالالامپور، مالزی

⁴دانشجوی دکتری مشاوره، گروه مشاوره، دانشگاه آزاد اسلامی رودهن، رودهن، ایران

چکیده فارسی: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر تحمل پریشانی و حس انسجام معتادان مراجعه کننده به کمپهای ترک اعتیاد شهر تهران در سال 1397 بود پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود جامعه آماری پژوهش شامل کلیه معتادان مراجعه کننده به کمپهای ترک اعتیاد شهر تهران بودند که با روش نمونه گیری در دسترس و هدفمند انتخاب و در دو گروه آزمایش 15 نفر و کنترل 15 نفر قرار داده شدند گروه آزمایش 8 جلسه تحت آموزش مبتنی بر شفقت قرار گرفتند و گروه کنترل در طول این مدت در انتظار درمان ماندند روش جمع آوری داده ها بر اساس پرسشنامه استاندارد تحمل پریشانی سیمونز و گاهر 2005 و پرسشنامه استاندارد حس انسجام آنتونسکی 1987 انجام گرفت تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده از اجرای پرسشنامه ها از طریق نرم افزار SPSS19 در دو بخش توصیفی و استنباطی تحلیل کوواریانس انجام پذیرفت نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر شفقت باعث بهبود تحمل پریشانی در معتادان مراجعه کننده به کمپهای ترک اعتیاد شده است همچنین درمان مبتنی بر شفقت حس انسجام معتادان را افزایش داده است بنابراین درمان مبتنی بر شفقت به عنوان شیوه درمانی جدید، احتماال گزینه مداخله ای مناسبی در جهت کاهش پریشانی و افزایش حس انسجام معتادان محسوب میشود

کلمات کلیدی: تحمل پریشانی ، اعتیاد ، حس انسجام ، درمان شفقت .