نویسندگان:

مهرنوش هدایتی¹ ، فاطمه معینی² ، مهنوش ممتاز³ ، شراره هامپا⁴ .

¹هیئت علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی

²دانشجوی دکترای روانشناسی بالینی، دانشگاه علوم پزشکی ارتش تهران آجا

³کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه آزاد تهرانآ وحاد علوم تحیقیقات

⁴کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه فردوسی مشهد

چکیده فارسی: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی طرحواره درمانی گروهی بر پرخاشگری و ناگویی هیجانی در افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی انجام شد بدین منظور از جامعه افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی مراجعه کننده به بیمارستان ابن سینای شهر مشهد تعداد 30 نفر به شیوه ی در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل هرگروه 15 نفر قرار گرفتند گروه آزمایش طی 10 جلسه، طرحواره درمانی را دریافت کردند و گروه کنترل هیچ مداخله ای را دریافت نکردند متغیرهای وابسته در دو نوبت پیش آزمون و پس آزمون مورد اندازه گیری قرار گرفتند برای اندازهگیری متغیرها از پرسش نامه های پرخاشگری باس و پری و ناگویی هیجانی تورنتو استفاده شد تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل کواریانس تک متغیره نشان داد که با کنترل اثرات پیش آزمون، طرحواره درمانی گروهی اثر معناداری بر بهبود پرخاشگری و ناگویی هیجانی در افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی دارد

کلمات کلیدی: پرخاشگری ، ناگویی هیجانی ، اختلال شخصیت مرزی ، طرحواره‌درمانی ، ازدواج .