نویسندگان:
مراد یاری دهنوی1 ، نرگس لیاقی مطلق2 ، سیده فاطمه شبیری3 ، نفیسه ثبات4 .1عضو هیئت علمی
2دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه آموزش عالی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
3دانش آموخته کارشناسی ارشد، گروه تحقیقات آموزشی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
4دانش آموخته مقطع کارشناسی، گروه ریاضی، دانشگاه آزاد اسلامی تهران مرکز، تهران، ایران
چکیده فارسی: مهارت های زندگی و آموزش آن چند سالی است که در آموزش و پرورش در قالب کتاب تفکر و سبک زندگی ارایه شده است این اتفاق به عنوان یک فرصت در آموزش تلقی می شود، فرصتی که تا پیش از این مورد توجه آموزش و پرورش قرار نگرفته بود آموزش مهارت های زندگی از آن جهت مورد نیاز است که به ما کمک می کند تا خودمان را با شرایط وفق بدهیم و رفتار مثبتی داشته باشیم تا بتوانیم از پس چالش های روزمره زندگی به نحو کارآمدی برآییم متناسب با این تغییرات، به عنوان معلم آموزش مهارت های زندگی و به دنبال نیاز آموزش به صورتی که به مهارت تبدیل شود، به همراه جمعی از همکاران به دنبال پاسخ این پرسش که چگونه می توان مهارت ها را به گونه ای آموخت که به مهارت تبدیل شود، برای این منظور مطالعات گسترده ای در زمینه آموزش مهارت های زندگی در کشورهای مختلف صورت گرفت، با کارشناسان متعددی مصاحبه شد و در نهایت یافته ها در طول 6 سال گذشته در چندین مدرسه متوسطه اول مورد آزمایش قرار گرفته، بازبینی و اصلاح شده و مورد مطالعه قرار گرفته و می گیرد نتایج این تجربه نشان می دهد که آموزش مهارت های زندگی چالش ها و نیازمندی های خاصی دارد که توجه به آن ها می تواند به اثربخش تر شدن این آموزش ها کمک کند یافته ها حاکی از این است که اثربخشی این آموزش ها به عوامل مختلفی وابسته است این عوامل عبارتند از: 1 همراهی مدرسه در فرآیند آموزشی 2 قابلیت معلم در به کارگیری مهارت ها 3 موقعیت و نیاز دانش آموزان 4 شرایط محیطی خانواده، جمع دوستان 5 قابلیت معلم در طراحی و تدوین طرح درس های مناسب با شیوه های متفاوت توجه به تفاوت های فردی 6 قابلیت معلم در شناخت موقعیت های مورد نیاز دانش آموزان و مرتبط شدن آن ها با زندگی 7 ثبت و نوشتن فکرها و تاملات در تمرین ها 8 ارتباط با سایر عوامل و فضاهای مدرسه 9 زمان بندی و طول مدت کلاس 9 خودارزیابی و مهارت فراشناخت