نویسندگان:

پوراندخت فاضلیان¹ ، نگار رشیدی² ، حسین کدخدا³ .

²دانشجوی رشته روانشناسی، دانشگاه حکمت رضوی

³استادیار دانشگاه فرهنگیان، ایران، تهران

چکیده فارسی: پژوهش حاضر، به دنبال آن بود تا مشخص کند آیا بین سبک تربیتی والدین و سو استفاده جنسی از کودکان ارتباطی وجود دارد با توجه به اینکه تامین سلامت کودکان در واقع تامین سلامت جامعه می باشدو کودکی، دوران رشد و شکل گیری شخصیت است و کودک آزاری در این سالهای حساس و مهم به رشد سلامت کودکان آسیبهای جدی میرساند؛ بنابراین شناسایی کردن فاکتورهای موثر در بروز کودک آزاری و ارایه مداخلات مناسب، میتواند، گامی موثر در جهت کاهش شیوع آن باشد پژوهش حاضر از نظر روش کار، مطالعه مروری بوده و نتایج تحقیقات انجام شده، حاکی از آن بود که بین سبک های تربیتی قاطع و نامهربانانه که منجربه پرورش کودکان ترسو و مطیع و بیش از حد فرمانبردارمیشود و سوء استفاده جنسی ارتباط وجود دارد در سبک تربیتی ضعیف و مهربان کودک در زمینه مقاومت در برابر خواسته های جنسی نا معقول در اینده و حتی در کودکی با مشکل مواجه خواهد شد در سبک ضعیف و نامهربان هیچ روشی در جلب توجه والدین توفیق نمی یابد و سرانجام کودک ناکام و آزرده و عصبی می شود که خود موید خطرات کودک آزاری جنسی میشود و در انتها در سبک مهربان و قاطع که بهترین و مطلوب ترین روش تربیتی و ارتباطی با کودک است و باعث برقراری یک رابطه درست و دوستانه بین فرزند و والد میشود که اگر کودک مشکلی از لحاظ جنسی پیدا کند و یا در معرض آزار قرار گرفته باشد بدون واهمه با والدین در میان بگذارد و از بروز مشکلات بعدی کاسته محققان به والدین پیشنهاد می کنند، با نوع تربیت کودک خود، آینده جسمی و روانی او را تامین کنند

کلمات کلیدی: سبکهای تربیتی ، سوءاستفاده جنسی و کودکان .