نویسندگان:
ارسلان نمکی1 ، مجید ضرغام حاجبی2 ، فریبا قاسمی3 .2استادیار گروه روانشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد قم
3دانشجوی دکتری روان شناسی تربیتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد قم
چکیده فارسی: هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثربخشی ساختار کلاس مبتنی بر نظریه خودتعیین گری بر تاب آوری تحصیلی دانشآموزان دختر پایه پنجم ابتدایی شهر تهران بود روش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه، و جامعه آماری شامل کلیه مدارس پایه پنجم دخترانه منطقه 4 تهران در سال تحصیلی 1395 بود با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای از بین مدارس منطقه 4 تهران یک مدرسه انتخاب شد، سپس از بین دانش آموزان پایه پنجم مدرسه 40 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب گردید گروه آزمایش 20 نفر/ گروه گواه 20 نفر گروه آزمایش تحت برنامه آموزش ساختار کلاس مبتنی بر نظریه خودتعیین گری قرار گرفتند، و گروه گواه به دور از متغیر مستقل نگاه داشته شد ابزار پژوهش پرسشنامه تاب آوری تحصیلی مارتین و مارش بود نتایج تحلیل واریانس نشان داد که در بین هر یک از مولفه های تاب آوری تحصیلی بین دو گروه آزمایش و گواه در مولفهی چالش تفاوت معنیداری وجود دارد p> 0 005 ، اما در بین دیگر مولفه ها لذت، انتخاب و علاقه تفاوت معنیداری وجود ندارد p<0/005 به عبارت دیگر مولفه چالش در گروه آزمایش میانگین بالاتری دارد در مولفههای دیگر با این که اندکی میانگینها تفاوت دارد اما این تفاوت معنیدار نیست با توجه به موثر بودن برنامه آموزشی ساختار کلاس مبتنی بر نظریه خودتعیین گری در بعد چالش تاب آوری تحصیلی، استفاده از این برنامه آموزشی برای افزایش تاب آوری دانش آموزان و روبه رو شدن با موقعیت های مساله برانگیز و چالش زا در موقعیت های یاددهی یادگیری پیشنهاد می شود