نویسندگان:

فرشته مصطفوی راد¹ ، یعقوب لهرابی گله² ، نعمت الله موسایی³ .

²دانشجوی دکترای برنامه ریزی درسی در آموزش عالی دانشگاه اصفهان و مدرس دانشگاه فرهنگیان شهرکرد

³کارشناس ارشد برنامه ریزی درسی دانشگاه پیام نور اصفهان

چکیده فارسی: تربیت دینی از مولفه های اثرگذار تربیت است که می تواند زمینه دستیابی به هویت دینی را فراهم نماید؛ اگرچه در تمامی رشته ها و در قالب دروس عمومی، دانش آموزان ملزم به گذرانیدن دروسی نظیر معارف اسلامی و اخلاق اسلامی بوده و رسالت اساسی این دروس ایجاد تغییرات شناختی، عاطفی و عملکردی در دانش آموزان است؛ لیکن هدف از این تحقیق، برنامه ریزی و مهندسی تربیت دینی می باشد و بر آن است تا با توجه به سند تحول بنیادین آموزش و پرورش به آسیب شناسی تربیت دینی با رویکردی عملی بپردازد این مقاله با استفاده از روش توصیفی و بررسی کتابخانه ای به شیوه ی تحلیلی انجام شده است و سعی دارد تا با بررسی، تشخیص و شناخت عوامل و متغیرهایی که متوجه این جنبه از تربیت دانش آموزان ما در شرایط فعلی می شود، نوعی پیشگیری و در حقیقت، تلاشی مشفقانه برای افزایش مصونیت تربیت دینی از آفات ایجاد نماید و در این راستا به مولفه هایی همچون کج فهمی نسبت به دین و آموزه های دینی، ناسازگار دانستن شریعت و طبیعت، عدم نیل به معرفت و هویت دینی، عدم تمایز میان آموزش دینی و تربیت دینی، غفلت والدین از مسایل دینی، فاصله نسل ها، غفلت از تفاوت های فردی، روحیه پرسشگری و کنجکاوی، غفلت از جاذبه ها، همسو نبودن ماموریت های نظام تربیتی و نظام اجتماعی، سوگیری و جهت گیری سیاسی، نقصان درمحتوا و برنامه های تربیتی، غفلت از زمان تربیت، شتابزدگی در تربیت، تربیت شتابزده، کم تجربگی متولیان امر تربیت، کاربرد شیوه های اجباری و تحمیلی، کاربرد شیوه های مکانیستی و ماشینی و هم رنگ سازی اشاره می نماید و در نهایت به ارایه راهکارهای آسیب زدایی تربیت دینی، که از مهم ترین یافته های پژوهش است می پردازد

کلمات کلیدی: آسیب‌شناسی ، تربیت دینی ، برنامه‌ریزی ، مهندسی ، دین پژوهی ، ازدواج .