نویسندگان:
منصور زرانژاد1 ، آرزو اسدی2 .1دانشگاه شهید چمران اهواز
2کارشناسی ارشد گروه فقه و حقوق جزا، واحد خمین، دانشگاه آزاد اسلامی خمین ایران
چکیده فارسی: حس مذهبی یکی از احساسات فطری بشر است که در طول تاریخ به شکل های مختلفی بروز یافته است زمانی بشر با پرسش بتها، این حس را اراض نموده و زمانی نیز به چندگانه پرستی و یگانه پرستی رو آورده است، و در هر مورد آثار فرهنگی و تمدنی متاثر از آموزه های دینی از خود به یادگار گذاشته است تاثیری که آموزه های دینی بر نخبگان و توده مردم می گذارد، می تواند تمام انرژی ها و فعالیت ها را در جهت انقلاب ها ، اصلاح تمدن ها، و فرهنگ ها به کار گیرد و آثارعظیمی را از خود به یادگار بگذارد، تا آن جا که برخی معتقدند تمدن بشری بدون وجود کلیسا و عبادتگاه ها ممکن نبوده و نیست در ایران نیزبه دلیل وضعیت سیاسی، اقتصادی و جغرافیایی خاص، آموزه های دینی در همه دوران ها علاوه بر حفظ اساس کشور، تمدن ساز بوده و هرگاه آموزه ها به انحراف کشیده شده، یا خاصیت خود را از دست داده است، تحول آفرینی و حرکت از فرهنگ گرفته شده، جامعه با نوعی بی هویتی و بی فرهنگی رو به رو شده و رو به اضمحلال گذاشته است نویسندگان در این مقاله با هدف بیان تاثیر آموزه های مذهبی در همه دوره های تاریخی بر فرهنگ و تمدن ایرانی با روش تحلیلی به بحث پرداخته اند و در پایان به این نتیجه رسیده اند که دین و فرهنگ به عنوان دو مقوله در هم تنیده منسجم، آموزه هایی می آفرینند که می تواند در نقش روح فرهنگی، تحول افرینی، بالندگی و رشد فرهنگ و تمدن را به دنبال داشته باشد