نویسندگان:
سیدحبیب اله میرغفوری1 ، محمودرضا فرخیان2 .1عضو هیأت علمی دانشگاه یزد
2دانشجوی کارشناسی ارشد فقه وحقوق اسلامی دانشگاه آزاد واحد جهرم
چکیده فارسی: زاد و ولد و افزایش جمعیت ، موضوعی است که از آغاز ظهور اسلام تا کنون و در تمام لایه های تمدنی آن، امری پسندیدهتلقی گردیده، آیات و روایات متعددی برآن انگشت تاکید نهاده اند براین اساس، جوامع دینی از جمله جوامعی به شمار می آیند کههمواره به شاخص افزایش جمعیت در رشد و بالندگی فرهنگی، سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و اهتمام فراوان داشته اند البته درایران در اواخر دهه شصت و تمام دهه هفتاد شمسی پس از انقلاب اسلامی و به دلیل عدم دقت و آینده نگری درست و به خاطر رخنمودن پاره ای از مشکلات اجتماعی، اقتصادی و افزایش توالد به عنوان یک معضل و آسیب اجتماعی مطرح شده و برنامه ریزیهای رسمی و تبلیغاتی گسترده و موثری در جهت کاهش توالد صورت گرفته است!در این نوشتار موانع فرهنگی کاهش جمعیت در پرتو آموزه های اسلامی و با رویکرد توصیفی، تحلیلی مورد توجه و آسیبشناسی قرار گرفته است و مشکلات اجتماعی فرهنگی مانند تهاجم فرهنگی ، ترویج مدرنیته ،تبلیغات بر ضد فرزند آوری ، دستاویز قرار دادن امور بهداشتى و نهادینه شدن باورهای فمینیستی و از جمله عواملی دانسته شده که در سالیان اخیر زمینه ساز کاهشجمیعت جوامع اسلامی شده است