نویسندگان:
زهیر حیاتی1 ، مهران سرداری پور2 ، نیلوفر اله یار طهرانی3 .1عضو هیأت علمی، دانشگاه شیراز
2استادیارگروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی، البرز، ایران
3گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی،کرج، ایران
چکیده فارسی: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی گروه درمانی وجودی بر ارتقا حمایت خود ارزیابی میباشد پژوهش حاضر از نوع پژوهش آزمایشی وکاربردی است جامعه این پژوهش شامل کلیه افرادی که به مراکز روانشناسی تهران مراجعه کرده بودند می باشد از این میان برای گزینش بطور تصادفی 20 نفر انتخاب و برای جایگزینی به روش همتا سازی در 2 گروه وجودی و گواه قرار گرفتند از هر 2 گروه پیش آیمون به عمل آمد و گروه وجودی درمان با رویکرد وجودی در 12 جلسه و در گروه گواه مداخله صورت نگرفت و در پایانبرای هر 2 گروه پس آیمون اجرا شد ابزار مورد استفاده، ارییابی حمایت بین فردی ISEL بود داده های بدست آمده با روش تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند نتایج نشان داد گروه درمانی وجودی اثر معنا داری بر ارتقا حمایت خود ارزیابی اثر دارد