نویسندگان:
جمشید کمایی1 ، رحیم درویش پور2 ، حسین رحمان پور3 ، الهه پوراکبریان4 .1کارشناس ارشد روانشناسی تربیتی
2کارشناس راهنمایی و مشاوره، دانشگاه پیام نور
3کارشناس ارشد فقه و مبانی حقوق اسلامی
4دانشجوی دکترای تخصصی روانشناسی
چکیده فارسی: ازدواج به عنوان سنگ بنای اولیه خانواده و به عنوان عاملی اساسی برای زوجیت و همدلی دو جوان و زمینه بالندگی و پیشرفت همسران به شمار می آید و انسان ها می توانند در سایه اندیشه و ایمان واقعی و در پناه زوجیتی شایسته، با اطمینان و صلابت، بر ناکامی ها و فراز و نشیب های زندگی چیره شوند و از وادی های شکست، مصمم و استوار عبور نمایند و بتوانند از گذرگاه اسفل السافلین به سوی اعلا علیین، که همان مقصود خلقت است، راهی بگشایند به همین دلیل، متفکران اخلاقی و حقوقی جوامع بشری درصدد برآمده اند تا بر استحکام این کانون بیفزایند و ازدواج، این سنت تغییرناپذیر الهی را در جامعه، هر چه بیشتر تقویت کنند تا انسان ها ازدواج را، که یک نیاز فطری و طبیعی نه تنها برای انسان ها، بلکه حتی در میان دیگر موجودات نیز به شکل های گوناگون وجود دارد، زمینه کسب کمال خویشتن بیابند