نویسندگان:
معصومه نفیسی راد1 ، مینا زمانی2 ، قسم آهی3 ، فرامرز روانجو4 .1طلبه سطح 3 فقه و اصول و دانش آموخته کارشناسی ارشد رشته مطالعات زنان، دانشگاه ادیان و مذاهب قم
2کارشناس ارشد روانشناسی تربیتی دانشگاه آزاد بیرجند
3استادیار گروه روانشناسی دانشگاه آزاد بیرجند
4دکترای تاریخ و فلسفه تعلیم و تربیت، مدرس دانشگاه آزاد بیرجند
چکیده فارسی: با توجه به پژوهشهای اندک پیرامون تقلب تحصیلی در داخل کشور و این که بیشتر پژوهشها به بررسی شیوع این پدیده پرداخته اند و علتشناسی و مکانیزمهای احتمالی درگیر، کمتر مورد بررسی قرار گرفته است، این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین عزت نفس و خودکنترلی با تقلب تحصیلی انجام شد این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانشجویان دانشگاه آزاد شهر بیرجند در سال تحصیلی94 1393 است که تعداد آن ها 7200 نفر می باشد تشکیل داد تعداد اعضای نمونه با توجه به حجم جامعه و بر مبنای استفاده از فرمول کرجسی _مورگان305 نفر برآورد شد برای گردآوری داده ها از پرسشنامه عزت نفس کوپر اسمیت، مقیاس خودکنترلی گراسمیک و همکاران و پرسشنامه تقلب تحصیلی خامسان و امیری ستفاده شد نتایج نشان داد 36 درصد از واریانس مشاهده شده در تقلب تحصیلی از طریق کنترل شخصی 0/23 کنترل توسط دیگران 0/09 و عزت نفس تحصیلی 0/04 قابل پیش بینی است آنچه جمع بندی یافته های این پژوهش، مبانی نظری و پژوهشی بدست آمده نشان می دهد این است که در شکل گیری رفتارهای انحرافی از جمله تقلب توجه به عوامل انسانی از جمله عزت نفس و خودکنترلی ضروری می باشد با این حال به منظور دست یابی به نتایج دقیق تر طراحی پژوهشی های جدید ، راهکارهای پیشگیرانه ای برای حل یا کاهش این معضل را به نظام آموزشی پیشنهاد می دهد و این امر نهایتا خواهد توانست روحیه اخلاق علمی را در نظام آموزش عالی ترویج نماید