نویسندگان:

عاطفه عباسی کلیمانی¹ ، سیدمحمدصادق یثربی² ، سیدحسن یثربی³ .

¹استادیار گروه حقوق دانشگاه امام صادق(ع)، تهران، ایران

²دانشآموخته کارشناسی ارشد حقوق خصوصی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد نراق

³دانش آموخته کارشناسی ارشد، دانشکده الهیات و معارف اسلامی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد قم

چکیده فارسی: تعلیم و تربیت از صدر اسلام موردتوجه بوده و سیره علمی و عملی پیامبر اکرم و ائمه معصومین :در تاکید بر اصول تعلیم و تربیت تاییدی بر این مدعاست در دورههای بعدازآن بزرگواران فقها و علمای دین موضوع تعلیم و تربیت را به عنوان رسالت اصلی خود قلمداد کرده و با استفاده از منابع فقهی که مشتمل بر قرآن، منابع سیرهای و روایی می باشد مباحث تعلیمی و تربیتی را در قالب احکام خمسه تکلیفیه »وجوب، حرمت ، استحباب، کراهت ، اباحه « بیان کردهاند هدف از تدوین این مقاله بررسی مبانی ، اهداف، احکام و آثار تعلیم و تربیت از دیدگاه فقه امامیه است نتایج تحقیق بر اساس تحلیل اسناد نشان می دهد مهم ترین مبانی تعلیم و تربیت از دیدگاه فقه امامیه عبارتاند از اصالت نیت و انگیزه الهی ، تخفیف و مسامحت ، اصل آمادهسازی برای پای بندی به احکام فقهی ، سخت گیری در احکام الزامی و آسانگیری در احکام غیر الزامی آزادی، تعبد، اصل کرامت ، اصل وسع ، اصل عدل و اصل مثبت نگری که مورد اخیر به دلیل شدت تاثیرگذاری، از توجه ویژهای برخوردار شده است همچنین هدف نهایی تعلیم و تربیت در این دیدگاه قرب اختیاری به خداوند متعال تعیین شده است از طرف دیگر توانایی تاثیرگذاری احکام تعلیم و تربیت مانند فرضیه سازی و الزام بخشی به مسائل ، همراهی بایدها و نبایدهای شرعی ، تنبیه و موردبررسی قرار گرفته است این احکام می توانند مربی را در فرایند تعلیم و تربیت یاری دهند در مورد آثار تعلیم و تربیت نیز این آثار در شئون مختلف جسمی ، روحی ، اجتماعی ، عقلانی و اخلاقی موردتحقیق قرار گرفته است

کلمات کلیدی: فقه امامیه ، فقه تربیتی ، احکام تکلیفی ، اصل مثبت نگری در تعلیم و تربیت ، احکام تعلیم و تربیت ، والدین دارای کودک پیش‌دبستانی .