نویسندگان:

محمدرضا رضوان‌طلب¹ ، یاسین نفری² .

¹دانشیار گروه فقه و مبانی حقوق دانشگاه تهران، تهران، ایران

²کارشناسی پیوسته الهیات و معارف اسلامی، دانشگاه فرهنگیان شهید مفتح شهر ری ، ایران

چکیده فارسی: تربیت به عنوان فرایندی که نتیجه ی آن صرفا در مقام عمل روشن میشود، دارای وجههای کاملا عملی و کاربردی است از این جهت، هرگونه تلاش نظری در چارچوب مفهومی باید ناظر به فواید عملی باشد در این میان نقش مبدلهای نظری به عملی و انتقال دهندههاروشن میشود تبلور فهوم مبدل در ماهیت اصل تربیتی، به عنوان آخرین مرحله ی نظر و سرآغاز اولین مرحله عمل تربیتی، مهمتریننقشی است که ضرورت وجود اصول را در نظام تربیتی تبیین میکند آرمان تربیت دینی آن است که افراد جامعه را در فهم دین یاریرساند تا آنها بتوانند آگاهانه درباره آن بیاندیشند این کار زمانی ممکن است که اذهان و عواطف آدمی، درهای خود را به روی دیننبندند و تصور نشود که دین چیزی منسوخ و مطالعه آن فاقد ارزش است؛ چون انسان موجودی دارای شعور و اختیار و هدفمند است و تمام فعالیت های او و تمام تلاش های تربیتی باید در راستای هدایت انسان به سوی هدف نهایی او باشد، لذا هدف تربیت اخلاقی هم باید به سمت هدف نهایی خلقت انسان باشد؛ همچنین باید توجه داشت که تعلیم و تربیت در رایج ترین کاربرد خود بر عقلانیت یعنی پرورش اندیشه دلالت دارد در نظام آموزش و پرورش، منابع و عناصر گوناگونی از برنامه درسی برای تربیت اخلاقی مورد توجهقرار دارند تجارب تربیتی در نظام های تربیت رسمی و عمومی با عنوان برنامه درسی، سازماندهی و در سطح کلاس و مدرسه به دانشآموزان عرضه می شوند

کلمات کلیدی: تربیت ، دانش آموزان ، اسلام ، جامعه ، تعلیم .