نویسندگان:

سعید سبوئی جهرمی¹ ، علی رضائی² ، علی چهکندی نژاد³ .

¹دانشجوی دکتری فقه و مبانی حقوق دانشگاه تهران، تهران، ایران

²کارشناسی ارشد حقوق خصوصی، گروه حقوق، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد بیرجند،بیرجند، ایران

³استادیار ، گروه حقوق ، دانشگاه آزاد اسلامی ،واحد بیرجند ، بیرجند ، ایران

چکیده فارسی: در فقه اسلامی، وصیت فضولی به دو شکل مطرح شده است : الف موصی مال دیگری را از طرف خود و بدون اذن مالک وصیت نماید بدینگونه که پس از فوت خودش، مال به ملکیت دیگری درآید ب موصی مال دیگری را فضولا از جانب مالک وصیت نماید تا پس از فوت موصی مورد تملیک موصی له واقع شود گروهی از فقها و حقوقدانان وصیت فضولی را به طور مطلق باطل دانسته اند در حالی که نص معتبری بر این ایده نیست و در عین حال اکثریت فقهای متاخر با استناد به عمومات مربوط به معامله فضولی، اصل اباحه و مسامحی بودن وصیت، چنین وصیتی را با تنفیذ مالک صحیح دانستهاند نتایج حاصل از تحقیق نشان میدهد که، ۱ ماده ۸۴۱ قانون مدنی بر اساس نظر مشهور فقهای متقدم، به طور مطلق وصیت فضولی را باطل دانسته است ۲ دید گاهی که وصیت فضولی از طرف مالک را غیر نافذ، و وصیت از طرف موصی را باطل میداند به دلیل مخالفت با اصاله الاطلاق و ظهور ماده ۸۴۱ قابل قبول نیست در این پژوهش به روش توصیفی تحلیلی سعی در بررسی اقسام وصیت فضولی و حکم آن در حقوق ایرانشده است

کلمات کلیدی: بطلان ، قانون مدنی ، وصیت ، عقد ، ایقاع ، فضولی .