نویسندگان:
حسین هوشمند فیروزآبادی1 ، سیدمحسن نجارمشهدی2 .1استادیار گروه حقوق و فقه اجتماعی. پژوهشگاه حوزه و دانشگاه (قم). قم. ایران.
2کارشناس حقوق و دانشجوی کارشناس ارشد حقوق جزا و جرم شناسی دانشگاه آزاد اسلامی محقق و پژوهشگر در حوزه امنیت پرواز
چکیده فارسی: یکی از چالش های پیش روی هوانوردی، مسئله ی هواپیماربایی و نحوه ی مقابله با آن است هواپیما ربایی، با اهداف و انگیزه هایی چونمقاصد سیاسی و حکومتی حادثه ۱۱ سپتامبر تبلیغاتی، مالی، روانی، جنایی، قومی، مذهبی و رخ میدهد، این جرم در هر حال، نظمداخلی و بین المللی را برهم می زند و موجب تشویش اذهان عمومی خواهد شد بدلیل جایگاه بسیار حیاتی و مهم صنعت هوانوردی درامر حمل و نقل ، کشورها نیز قوانینی در راستای حفظ ایمنی و امنیت پروازهای خود وضع نمودند در کشور عزیزمان ایران تنها یک قانون ماده واحده مجازات اخلال کنندگان در امنیت پرواز هواپیما و خرابکاری در وسائل وتاسیسات هواپیمایی مصوب ۱۳۴۹ ! بطور ویژه در خصوص حفظ امنیت هوانوردی همگام با اسناد بین المللی به تصویب رسیده است کهدر ادامه بطور تخصصی به ایرادات و کمبود های آن خواهیم پرداخت تا مقدمه ای شود جهت اصلاح قوانین مربوط به امنیت هوانوردی روش: روش پژوهش در مقاله حاضر از نظر هدف، اکتشافی و توسعه ای و از حیث گردآوری داده ها، میدانی و مروری است جامعهآماری پژوهش نیز دوستان شاغل در یگان حفاظت هواپیمایی گیت و بازرسی و امنیت پرواز به ویژه فرمانده وقت امنیت هوایی کشور می باشد یافته ها و نتایج : حوادث ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ به طرز دهشتناکی امنیت هوانوردی را با مخاطره مواجه نمود و آشکار ساخت که چارچوبمقررات حاکم بر نظام امنیت هوانوردی در ابعاد ملی و بین المللی دارای نقایص بسیار گسترده ای است تهدیدات جهانی و ماهیت فراملی اینصنعت به گونه ای است که راهبردهای مواجهه با آن باید جهانی باشند و به توجه مبرم و مداوم ایکائو و همکاری گسترده کلیه دولت هایعضو نیاز دارد با این حال، جامعه بین المللی از طریق همکاری جهانی در رابطه با جرم انگاری عملیات تروریستی علیه هواپیمایی کشوریموفقیت ها و دستاوردهایی را داشته است البته رعایت عوامل موثر در تامین امنیت هواپیما به ویژه رعایت استانداردها و مقررات مزبور درپیشگیری از اقدامات تروریستی ضرورتی انکار ناپذیر است