نویسندگان:

ژولیا خانی خلیفه محله¹ ، رویا احمد امرجی² .

¹دانشجوی دکتری زبان وادبیات فارسی،واحد یادگار امام خمینی ره شهرری،دانشگاه آزا اسلامی،تهران،ایران

²استادیارگروه زبان وادبیات فارسی، واحد یادگارامام خمینی ره شهرری، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران،ایران

چکیده فارسی: موضوع غالب در منظومه های حماسی جنگاوری، پهلوانی و شهسواری است؛ اما عشق نیز به اقتضای امر در آنها به چشم میخورد وجود عاشقانه ی«بیژن و منیژه» در شاهنامه بهانه ای است در راستای داد و دهش، حفظ ارزش های ایرانی و انسانی،به دست آوردن آزادی و نیز، کارنامه ملتی مقاوم که خواهان صلح و شادی است سخن حکیم توس از جزالت الفاظ و استحکاممعانی و حسن ترکیبات برخوردار است و استفاده از واژه های مناسب و متناسب، بیشترین تاثیر را بر زیبایی سخن دارد این پژوهشبه روش کتابخانه ای و به شیوی توصیفی تحلیلی نگاشته شده است مقاله ی حاضر بر این است تا به این پرسش ها پاسخگوید: کاربرد صنایع ادبی در عاشقانه ی بیژن و منیژه شاهنامه ی فردوسی چگونه است؟ صنعت اغراق به عنوان یکی از عناصراصلی حماسه چگونه قابل تفسیر است؟

کلمات کلیدی: شاهنامه فردوسی ، آرایه ها ادبی ، اغراق ، وجه غالب ادبی ، بیژن و منیژه .