نویسندگان:

علی زاده‌محمدی¹ ، مرتضی راه پیما سرشکه² ، فرمان صفایی جولندان³ .

²کارشناس ارشد حقوق،دانشگاه آزاد اسلامی،واحد قزوین،قزوین،ایران

³کارشناس ارشد مدیریت بازرگانی،دانشگاه آزاد اسلامی،واحد تهران مرکز،تهران،ایران

چکیده فارسی: هدف: هدف اصلی این مقاله شناسایی و رتبه بندی نظریه های مطرح شده برای تحلیل رابطه میان تعهد حقوقیدارنده و بیمه گر در قانون بیمه اجباری شخص ثالث با استفاده از روش تاپسیس است روش پژوهش: این پژوهش بر اساس هدف کاربردی و بر اساس گردآوری داده ها توصیفی است بدین منظورابتدا نظریه های مطرح شده برای تحلیل رابطه میان تعهد حقوقی دارنده و بیمه گر در قانون بیمه اجباری شخص ثالث شناسایی و دسته بندی شد سپس با استفاده از پرسشنامه نظرات خبرگان در ارتباط با مولفه های موثر مورد بررسی قرار گرفت جامعه آماری پژوهش خبرگان حوزه بیمه بودند که با استفاده از روش نمونه گیری قضاوتی ۲۶ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند در این پژوهش برای شناسایی و اولویت بندی نظریه ها و سازه ها از تکنیک تاپسیس استفاده شده است یافته ها: نتایج حاصل از اولویت بندی نظریه ها نشان می دهد که نظریه خطر در رتبه ی اول، نظریه فرض تقصیر در رتبه ی دوم، نظریه تعهد به مراقبت در رتبه ی سوم، نظریه مسئولیت جمعی در رتبه ی چهارم، نظریهعدالت توزیعی در رتبه ی پنجم، نظریه تضمین گروهی در رتبه ی ششم و در نهایت نظریه ی مسئولیت مطلق یاعینی در رتبه ی انتهایی قرار گرفته است نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش پیشنهاد می شود سیاستگذاران بیمه ی کشور به رتبه ی بندی بدست آمده و میزان اهمیت هر کدام از نظریه ها توجه ویژه ای نمایند تا مسئولیت حقوقی دارنده و بیمه گر در قانون بیمه اجباری شخص ثالث به درستی توسط هر کدام از طرفین مشخص و معین شود

کلمات کلیدی: تاپسیس ، شخص ثالث ، مسئولیت حقوقی ، مسئولیت دارنده ، مسئولیت بیمه گر ، بیمه اجباری .