نویسندگان:

¹دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی، گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد شهرکرد، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرکرد، ایران

چکیده فارسی: هدف: این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی روان‌درمانی مثبت‌نگر بر رضایت از تصویر تن و شادکامی در دختران نوجوان ناراضی از تصویر تن بود. روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون و پیگیری بود. از بین دختران نوجوان ناراضی از تصویر تن نمونه‌ای به حجم 30 نفر به روش نمونه‌گیری غیرتصادفی هدفمند انتخاب و در دو گروه آزمایش (روان‌درمانی مثبت‌نگر) و گواه به‌صورت تصادفی ساده جایگزین شدند. (15 نفر در هر گروه). پس از ارزیابی، 30 نفر از دختران نوجوان ناراضی از تصویر تن که نمره پایین‌تر نمره برش پرسشنامه رضایت از تصویرتن را کسب نمودند و شرایط لازم را داشتند، شناسایی و سپس در دو گروه 15 نفری، یک گروه آزمایشی و یک گروه گواه اختصاص یافتند. سپس 8 جلسه 90 دقیقه‌ای روان‌درمانی مثبت‌نگر سلیگمن (2006) در گروه آزمایش به‌صورت حضوری و با رعایت پروتکل‌های بهداشتی انجام شد. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه شادکامی (آرگایل و همکاران، 1989) و مقیاس رضایت از تصویرتن (سوئوتو و گارسیا، 2002) جمع‌آوری شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون آماری تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر با نرم‌افزار SPSS-22 انجام گرفت. یافته‌ها: نتایج نشان داد که در مراحل پس‌آزمون و پیگیری، روان‌درمانی مثبت‌نگر بر رضایت از تصویر تن (86/49=F، 001/0>P) و شادکامی (53/13=F، 001/0>P) اثربخش بودند و در مراحل پس‌آزمون و پیگیری، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر رضایت از تصویر تن و شادکامی اثربخش بودند و در سایر موارد تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد. نتیجه گیری: به طور کلی با توجه به نتایج پژوهش، احتمالاً بتوان از روان‌درمانی مثبت‌نگر و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در بهبود مسائل روان‌شناختی دختران نوجوان استفاده نمود.

The effectiveness of positive psychotherapy on body image satisfaction and happiness in adolescent girls dissatisfied with body image

English Abstract: Aim: The aim of this study was to determine the effectiveness of positive psychotherapy on body image satisfaction and happiness in adolescent girls dissatisfied with body image. Methods: The present study was a quasi-experimental design with pre-test-post-test and follow-up design. Among the adolescent girls who were dissatisfied with the body image, a sample of 30 people was selected by purposive non-random sampling method and was randomly replaced in two groups of experimental (positive psychotherapy) and control. (15 people in each group). After evaluation, 30 adolescent girls who were dissatisfied with the body image, who scored lower than the cut score of the image satisfaction questionnaire and had the necessary conditions, were identified and then divided into two groups of 15, one experimental group and one control group. Then, 8 sessions of 90-minute positive psychotherapy of Seligman (2008) in the experimental group were performed in person and in accordance with health protocols. Data were collected using Happiness Questionnaire and Image Satisfaction Scale. Data were analyzed using repeated measures analysis of variance with SPSS-22 software. Results: The results showed that in the post-test and follow-up stages, positive psychotherapy was effective on body image satisfaction (F=49.86, P<0.001) and happiness (F=13.53, P<0.001). And in the post-test and follow-up stages, treatment based on acceptance and commitment were effective on body image satisfaction and happiness, and in other cases no significant difference was observed. Conclusion: In general, according to the results of the study, it is possible to use positive psychotherapy and therapy based on acceptance and commitment to improve the psychological problems of adolescent girls.