نویسندگان:
سعید معدنی1 ، ندا رحیم پور2 ، علی اکبر ثمری3 .2کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، گروه روانشناسی، واحد کاشمر، دانشگاه آزاد اسلامی، کاشمر، ایران
3استادیار روانشناسی سلامت، گروه روانشناسی، واحد کاشمر، دانشگاه آزاد اسلامی، کاشمر، ایران
چکیده فارسی: طلاق، معتبرترین شاخص آشفتگی زناشویی است که سازگاری افراد را در تمام ابعاد روانشناختی، جسمانی،اجتماعی و هیجانی تحت تاثیر قرار میدهد؛ در این راستا، پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی گروه درمانی وجودی بر سازگاری با طلاق زنان مطلقه انجام شد روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود و جامعه آماری آن را کلیه زنان مطلقه مراجعه کننده به مرکز مشاوره آرامش روان شهر مشهد در شش ماهه اول سال ۱۴۰۰ تشکیل داد N=۱۹۷ ؛ که از این بین، تعداد ۳۰ نفر که حاضر بههمکاری بودند و ملاکهای ورود به پژوهش را داشتند، به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش ۱۵ نفر و کنترل ۱۵ نفر منتسب شدند روش اجرای مداخله گروه درمانی وجودی به صورت آموزش در ۸ جلسه ۱۲۰ دقیقه ای به گروه آزمایش بود و گروه گواه هیچ درمانی دریافت نکردند برای گردآوری داده ها از پرسشنامه سازگاری با طلاق فیشر و بیرهاوس ۲۰۰۷ استفاده شد تجزیه و تحلیل داده ها با کمک تحلیل کوواریانس چند متغیره انجام شد نتایج نشان داد که گروهدرمانی وجودی بر سازگاری با طلاق زنان مطلقه موثر است P<۰/۰۵ و میانگین نمره سازگاری با طلاق گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل افزایش بیشتری یافت